François Mauriac Kimdir,Hayatı | Yazar Biyografileri |
François Mauriac Kimdir,Fransız yazarı (Bordeaux 1885 – Paris 1970).
François Mauriac Hayatı
Önce şiir yazdı.
Daha sonra romana döndü: L’Enfant Charge de Chaines (Zincire Vurulmuş Çocuk) [1913]; La Robe Pretexte (1914), bu türdeki denemelerinin ilk örnekleridir.
Birinci Dünya savaşından hemen sonra yayımladığı eserlerle kişiliğini kabul ettirdi, taşra hayatını canlandırdığı romanlarında heyecanlı ve güçlü bir üslûpla ruh ve bedenin çatışmasını veya insanı aileyle karşıtlaştıran durumları dile getirdi: La Chair et le Sang (Et ve Kan) [1920]; Preseances (öncelik Hakkı) [1921]; Le Baiser au Lepreux (Cüzamlıya öpücük) [1922]; Le Fleuve de Feu (Ateş Irmağı) [1923]; Genitrix (1924);Aşk Çölü (Le Desert de l’Amour) [1925];Zehir (Therese Desqueyroux) [1927]; Destins (Kaderler) [1928]; Yılan Düğümü (Noeud de Vipere) [1932]; Le Mystere Frontenac (Frontenac Esrarı) [1933].
Bunların yanı sıra katolik bir yazar olarak fikirlerini ortaya koyan denemeler yazdı: Le Roman (Roman) [1928]; Souffrances et Bonheur du Chretien (Hıristiyanın Acıları ve Mutluluğu) [1931]; Pelerins de Lourdes (Lourdes Hacıları) [1932]; Le Romancier et ses Personnages (Romancı ve Kişileri) [1933].
Bir yandan Günlük’ünün (1934-1940) üç cildini yayımlarken bir yandan da yeni romanlar yazmaya devam etti: Gecenin Sonu (La Fin de la Nuit) [1935]; Kara Melekler (Les Anges Noirs) [1936]; Les Chemins de la Mer (Deniz Yolları) [1938]; La Pharisienne (Ferisi Kadın) [1940]; Vie de Jesus (İsa’nın Hayatı) [1936].
Mauriac tiyatroya da ilgi duydu ve Asmodte (1938) adlı bir oyun yazdı.
İkinci Dünya savaşı süresince forez takma adıyla Cahier Noir’ı (Kara Defter) [1943] yayımladı.
Kurtuluştan sonra edebiyat çalışmalarına yeniden başladı ve o andan itibaren de zamanının önemli bir kısmını günlük ve haftalık gazetelere (Le Figaro, L,Express) siyasi makaleler yazmaya ayırdı; bu yazılarından bir kısmı günlüğünün (Journal, 1950-1953) yeni ciltlerinde, bir süre sonra da Bloc-Notes’da (Not Defterleri) [1958 -1961] yer aldı.
Mauriac hayali konulu romanlar da yazmaktan geri durmadı: Le Sagouin (1951); Galigdi (1952); L’Agneau (Kuzu) [1954]; Les Mal Aimes (Sevilmeyenler) [1954]; Passage du Malin ve Le Feu sur la Terre (1950).
Ayrıca çok sayıda tenkit ve otobiyografisi vardır: Rencontre avec Barres (Barrfcs ile Karşılaşma) [1945]; Du Cote de Chez Proust (Proust’un Semtinden) [1947]; Ecrits İntimes (Mahrem Yazılar) [1953]; Memoires interieurs (İç Hatıralar) [1959]; Ce Que )e Crois (Neye İnanıyorum) [1962]; Nouveaux Memoires interieurs (Yeni İç Hatıralar) [1965] ve bir biyografi: De Gaulle (1964).
Yer yer sıkıcı bir havaya bürünmekle birlikte bütün bu eserler son derece orijinaldir; nefse düşkünlüğün insanda uyandırdığı istekler ve kötülüğün insan ruhu üstündeki yıkımı, saflığa duyulan özlem ve Tanrı ihtiyacı duygusuyla aydınlanır. Bu bakımdan Mauriac büyük katolik yazarlardan biridir. (Nobel Edebiyat ödülü, 1952.).