Athalie – Racine,Konusu | Kültür,Sanat,Tiyatro |

Athalie – Racine Racine’in korolu trajedisi.

Son sahne eseridir.

Athalie de, Esther oyunu gibi.

Mme de Maintenon’un isteği üzerine Saint-Cyr kız okulunun öğrencileri için yazıldı (1691).

Halk karşısında ilk olarak 1702’de, Bouillon düşesinin evinde oynandı.

Soğuk karşılandı. Buna karşılık, 1716’da Théâtre-Français’de büyük başarı kazandı ve bu başarı günümüze kadar sürdü.

Racine, Kutsal Kitap’taki olayları yakından izler.

Başrahip Joad (Yehoyada), küçük Joas’ı (Yoaş), Eliacin adı altında büyütür.

Kraliçe Athalie (Atalya) tapınağa gelir, Eliacin’i görünce onun, rüyasına giren tehlikeli çocuk olduğunu anlar, kaçırmak ister.

Joad’ın baş düşmanı olan Baal kahini Mathan (Mattan), Athalie’yi bu yolda kışkırtır.

Fakat Joad işlerini bozar: Levileri silâhlandırır, Joas’ı onlara tanıtır ve Athalie tapınağa döndüğü zaman çocuğun tahtta oturduğunu görür.

Kraliçe tapınaktan çıkarılarak öldürülür.

Bu konu daha önce de işlenmişti; 1658’de Clermont cizvitleri, öğrencilerine Athalia adlı bir trajedi oynattılar.

Ayrıca, o yıllarda, William IlI’ün İngiltere tahtına zorla el koymasına karşı çıkan Stuart taraftarları, Atalya’nın benzer tutumunu polemiklerinde sık sık anıyorlardı.

Racine, en güçlü trajedilerinden birini bu tema üzerine kurdu.

Eser boyunca, bir yandan Athalie’yi yıkıma sürükleyen İsrail Tanrısının varlığı kendini duyururken, bir yandan da kişilerdeki insan gerçeği ağır basar: Joad. tanrı ilhamı ile dolu bir başrahip olarak belirir; ama aynı zamanda yılmaz, gerçekçi bir siyaset adamıdır.

Dediği dedik, zalim kraliçe Athalie de, küçük Eliacin’in karşısında duygulanır.