Atom Bombası | Ansiklopedik Bilgi |

Atom bombası nedir,Atom bombası etki alanı,Atom bombasını kim icat etti,Atom bombası bileşenleri,Atom bombası büyüklüğü,Atom Bombası Nedir Nasıl Oluşur,Bilinen en tahrip edici bomba olan atom bombasının temel prensiplerinin anlaşılması zor değildir.

Albert Einstein in dediği gibi “Sır yokdur ve savunma da yoktur” Atomun İçindeki Enerji Tüm bombalar, ışık ve ısı biçiminde enerji açığa çıkarırlar.

Nükleer olmayan ya da konvansiyonel bir bombada bu enerji, patlayıcının atomlarını birleştiren bağlarda depolanmıştır.

Nükleer bir bombadaki enerji ise atomların iç yapılarından türetilir.

Her atomun çekirdeği, proton ve nötron adı verilen bir parçacık demetinden oluşur.

Bu parçacıklar çekirdek dışında da olabilir Çekirdekdeki toplam parçacık sayısına atom kütle sayısı denir.

Nükleon (çekirdek) parçacıkları birarada tutmak için bağ enerjisi adlı belirli miktarda enerji gerekir.

Bu enerji türü hafif element atomlarında küçükdür ve ağır metallerde gittikçe artar. Bu artış demir, kobalt ve nikel’e kadar devam eder.

Daha ağır elementlerde bağ enerjisi azalmaya başlar ve uranyum gibi ağır bir elementde birçok hafif elemente oranla düşüktür.

Bir çekirdekle birleştiğinde her parçacık kütlesinin küçük bir kısmını kaybeder, yani örneğin proton, çekirdek içinde biraz daha hafiftir ve çekirdeğe uymak için zayıflar.

Bu amaçla proton kütlesinin bir kısmı Einstein’m E = mc2 (Enerji, kütle ile ışık hızının karesinin çarpımına eşittir) formülüne göre, enerjiye dönüşür.

Çekirdekdeki tüm parçacıkların toplam kütle kaybı, bağ enerjisine eşittir.

Bağ enerjisi eğrisinin özel şekli nedeniyle parçacıklar iki ayrı biçimde ağırlık kaybeder ve enerji açığa çıkarır.

Fisiyon adı verilen birinci metodda ağır bir çekirdek, iki daha hafif çekirdeğe bölünür.

Bu yeni oluşan çekirdeklerdeki bağ enerjisi, daha ağır olan ana çekirdeğinkinden daha fazladır ve bu nedenle bunların parçacıklarındaki ağır lık kaybı daha çokdur.

Füzyon adlı diğer enerji üretme metodunda iki hafif çekirdek birleşerek, yüksek bağ enerjili ve daha ağır tek bir çekirdek oluştururlar.

Her iki metodda da parçacıklar ağırlık kaybeder ve enerji açığa çıkar.

Bu iki proses fisiyon ve termonükleer füzyon atom bombalarına karşılık gelir.

Zincir Reaksiyonu Çekirdeklerinde’çok sayıda proton ve nötron bulunan belirli atom türleri radyoaktifdir, bunlar kararsızdır ve bazan aniden parçalanırlar.

Başka atom türleri ise, bir nötron masettikle-rinde, parçalanırlar.

Bu olayda çekirdeğin kütle sayısı geçici olarak bir artar ve enerji açığa çıkmak suretiyle, tüm çekirdek ikiye bölünür.

Kütle numarası 235 olan bir plutonyum türünün birer atomu bu şekilde bölünerek aynı zamanda ortama enerji verirler.

Uranyum 235 iki veya üç nötron, plutonyum 239 ise daha fazla nötron yayar.

Atom bombasında ya uranyum 235 ya da plutonyum 239 kullanılır.

Bir nötron masettikden sonra bu elementlerin bir atomu birçok nötron yayar ve zincir reaksiyonu oluşur.

Atomların yeterli konsantrasyonda olmaları halinde bu nötronlar komşu atomlarla çarpışır ve onlar tarafından masedilir böylece komşu atomlarda fisiyon oluşur ve daha fazla nötron ve enerji açığa çıkar.

Böylece devam eden zincir reaksiyonu gittikçe daha fazla nötron ve enerji üretir.

Ortamın uygun olması halinde sonuçda patlama olur.

Bir patlamaya yol açmak için gerekli fisiyon yapabilen malzeme miktarına kritik kütle veya tetikleme miktarı denir.

Zincir reaksiyonu hemen başladığından bu malzeme her biri kritik boyutdan daha küçük parçalar halinde tutulmakdır.

Bu parçalar kritik üstü büyük bir parçada birleştirilir ve patlama anında nötronlarla bombardıman edilir.

Fisiyon yapan her atomun açığa çıkardığı enerji çok küçük olmakla birlikde, bu atomların milyarlarcasının toplam enerjisi patlamaya yol açar.

Ancak bu enerjinin kütle eşdeğeri küçükdür, Nagasaki’yi 1945 de yerle bir eden bomba, metal bir paranın üçde bir ağırlığına eşdeğer miktarda enerji açığa çıkarmışdır.

Ayrıca patlama sonucunda döküntü adı verilen çok sayıda radyoaktif yan ürünler açığa çıkar.

Fisiyon yapabilen bir malzeme parçaları iki yolla bir araya getirilebilir.

Hiroşima’ya atılan türden top türü bir bombada bu malzeme bir borudan diğerine ateşlenir.

Nagasakiye atılan türden içeriye doğru patlayan bonbada atom patlaması içi boş bir kabuk biçimindedir.

Bir metal reflektör nötronların açığa çıkmasına engeller ve ayrıca yüksek verimli bir kimyasal patlayıcı madde tabakası vardır.

Bunlar patladığında reflektör ve kabuk fisiyon yapabilen kritik üstü tek bir top halıni alırlar ve esas patlamaya yol açarlar.