Calvincilik Nedir,Tarihi | Dinler Tarihi |

Calvincilik Nedir,Calvin’in dini doktrini. Ana hatları institutio Religionis Christianae (Hıristiyan Dini öğretimi) [1536] adlı kitabında açıklandı.

Kutsal kitabı, Hıristiyan dininin tek kaynağı ve ilkesi saydığı için Katolik mezhebinden, gerçek inancı Tanrının tam ve kesin hâkimiyetine inanmaya bağladığı için de Luther’cilikten ayrılır.

Calvin’ciliğin temeli reform kavramının bir yenilik getirmediği, kilisenin iskolastik yanlışlıklarla papalık sapkınlıklarından arınarak ilk kaynaklarına dönmesi gerektiği ilkesine dayanır.

Calvin’ci dinbilimin özü ise, Tanrının bağışlayıcı sıfatının gizemli oluşu ve bağışlanmaya hak kazanmamış günahkârların, Tanrı tarafından bağışlandığıdır.

İnançlı kişinin imanı ile İsa’nın bedeninde birleşmesi Kutsal Ruh’un bir lûtfudur: Tanrı, kurtuluş (halâs) için inançlı olan insanı ya «seçer» veya «önceden belirler».

Bu yüzden inanç sahiplerinin ebedi hayata hak kazanmak amacıyla yaşamaları süresinde yaptıkları iyiliklerin, verdikleri kararların bir önemi yoktur.

Calvin’in insan kaderinin önceden belirlenmesi konusundaki düşünceleri Aziz Augustinus’un öğretisine dayanır.

Ama Calvin bunu, daha sonraki Calvin’ciler gibi Tanrı doktrininin bir eklentisi veya Aquinas’lı Thomas gibi Tanrı bağışının bir parçası değil, fakat lütuf ve imanın bir sonucu sayar.

Calvin’cilik, Calvin’in ölümünden sonra (1564) Cenevre’de onun yerini alan Theodore Beza tarafından geliştirildi, Tractationes Theologicae (Dinbilim incelemeleri) adlı kitabında Beza, Calvin’in İsa’nın kişiliğine ve çabalarına bağladığı insan kaderinin önceden belirlenmiş olması ilkesini, Tanrı ve tanrısal bağış açısından inceleyerek ortaçağ iskolastiğine döndü.

Beza böylece, Calvin’ciliğe gerekirci bir nitelik kazandırdı.

Beza, presbiterian teşkilâtı tarafından uygulanan kilise disiplinini, kilise varlığının özü sayar.

Onun bu görüşü iskoçyalı reformcu John Knox tarafından da benimsendi.

Bunlar Calvin’in öne sürmediği görüşlerdi.

Calvin’in institutio’sunun dördüncü kitabı, siyasi konularda da bazı düşünceler getirir.

Bunda, hükümet biçimlerinin tarihî şartlara uygun olarak değişebileceği; ama hükümet biçimi ne olursa olsun yöneticilerin, ancak yurttaşlar arasında gerçek din duygularını kökleştirecek davranışta bulundukları sürece meşru sayılabileceklerini savunur.

Calvin’cilik XVI.yy. da Fransa, Hollanda, Almanya ve İskoçya’da Reformcu veya Presbiterian kiliselerin kurulmasını sağladı.