Charles Maurras Kimdir,Hayatı | Biyografi |
Charles Maurras Kimdir,Fransız yazarı (Martigues 1868 – Saint-Symphorien, Tours yakınları 1952).
Charles Maurras Hayatı
Aix-en-Provence’ta okuduktan sonra Paris’e gitti ve Moreas ile birlikte roman okulunun kurulmasında emeği geçti.
Demokratik fikirlere karşı ve kral taraftarıydı; bu yüzden şiddetli polemiklere girdi.
1908’den itibaren, 
Leon Daudet ile, günlük VAction Française’i yönetti.
Bu arada, sanatta, hayatta ve devlet içinde kargaşalık çıkartmak isteyenlere karşı savaş açan eserler yayımladı: Le Chemin de Paradis (Cennet Yolu) [1895]; Enquete sur la Moncrchie (Hükümdarlık Üstüne Soruşturma) [1900-1909]; Anthinea (1901); L’Avenir de l’İntelligence (Zekânın Geleceği) [1905]; L’Etang de Berre (Berre Gölcüğü) Le. Musique tnterieure (içten Gelen Müzik) [1925]; 1926’da bir papalık kararnamesiyle, beş eseri ve aynı zamanda Action Française, yasak kitaplar listesine alındı.
1935’te faşist İtalya’ya karşı çıkarılan yasalara karşı olduğundan parlamento üyelerine, onları ölümle tehdit eden, bir mektup gönderdi; bu yüzden ekim 1936’dan temmuz 1937’ye kadar Sante hapishanesine kapatıldı.
Haziran 1940’tan sonra, alman işgali süresince, serbest bölgede Vichy hükümetinin ateşli bir savunucusu oldu ve 1944’te tutuklandı, düşmanla işbirliği suçundan 1945’te müebbet sürgün ve kamu haklarından mahrumiyet cezalarına çarptırıldı.
1952’de bir doktor raporu ile Tours’da bir klinikte gözaltına alındı.
Bununla beraber yazılarına ara vermedi: Au Signe de Flöre (Bitki örtüsü Belirtisi) [1931]; Les Vergers sur la Mer (Deniz Üstündeki Meyve Bahçeleri) [1937]; Mon Jar din Qui S’est Souvenu (Gene Bahçem Aklıma Geldi) [1949]; Tragi – Comedie de Ma Surdite (Sağırlığımın Traji – Komedisi) [1951]; Le Beau Jeu de s Reviviscences (Yeniden Hayata Kavuşma Oyunu) [1952] adlı hatıra yazılarının yanı sıra, her zaman büyük bir katılıkla savunduğu siyasi fikirlerini kapsayan eserler yazdı: Nos Raisons (Sebeplerimiz) [1933]; Dictionnaire Politique et Critique (Tenkit ve Siyaset Lügati) [1934]; Mes tdees Politiçues (Siyasi Düşüncelerim) [1937]; La Seule France (Yalnız Fransa) [1941]; De la Colere â la Justice (öfkeden Adalete) [1942]; L’Ordre et le Desordre (Düzen ve Düzensizlik) [1948]; Au Grand Juge de France (Fransa Yüksek Hâkimine) [1949]: Pascal Puni (Cezalandırılmış Pascal) [1953].