Dokuzuncu Hariciye Koğuşu,Peyami Safa,Konusu
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, Peyami Safa‘nın (ilk baskısı 1930) romanı.
Genellikle psikolojik çözümlemelere dayanan roman, otobiyografik unsurlar taşır; adı verilmeyen bir gencin yaşama zorluklarını ve umutsuz aşkını konu edinir.
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu – Peyami Safa – Konusu
Olayları anlatan roman kahramanı, hastahanelerin tasviriyle işe başlar, öksüz çocukluğunun acılarını dile getirir, birçok defa ameliyat edilen bacağı yüzünden uzun süre «dokuzuncu hariciye koğuşunda» yatar.
Akrabası paşanın Erenköy’deki köşkünde mutlu günler geçirir, kızı Nüzhet’i gizliden gizliye sever; hastalığı sırasında sevdiği kız, doktor Ragıp ile evlenir.
Hastahaneden çıkış tarihi romanda 1915 olarak gösterilir; böylece konu, yazarın 16 yaşlarında yaşadığı duruma uygun düşer.
Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, hasta psikolojisinin güçlü anlatımı ve dil ustalığıyle türk edebiyatının en orijinal eserlerinden, yazarın en başarılı romanlarından biri sayılır.
Roman 1967’de filme de alındı.