George Sand Kimdir,Hayatı | Biyografi |
George Sand Biyografi,George Sand Kimdir,Fransız kadın edebiyatçı (Paris 1804-Nihant, İndre 1876).
George Sand Hayatı
İmparatorluk ordusunda subay olan babası 1808’de bir kaza sonucunda ölünce çocukluğunu Nohant malikânesinde babaannesinin yanında geçirdi.
Berry’deki bu köy hayatının hatırası hafızasında her zaman canlı kalmıştır.
1817-1820 Arasında Paris’teki İngiliz augustinus’çular manastırına kapatıldı ve burada geçirdiği bir mistik kriz sırasında rahibe olmayı düşündü, ölüm döşeğindeki anneannesini görmek için Nohant’a gitti (1821); 1822’de bir imparatorluk baronunun oğlu olan Casimir Dudevant ile evlendi.
İki çocuğu oldu (1823’te doğan Maurice ve 1828’de doğan Solange); pek mutlu geçmeyen bu evlilik bir süre sonra son buldu; George Sand uzun süren bir mahkemeden sonra boşanma davasını kazandı (1836).
Paris’e giden genç kadın orada tanıştığı Jules Sandeau’nun metresi oldu (1831-1832); Sandaeu, George Sand’a edebiyat alanındaki yeteneklerini geliştirmekte yardımcı oldu; birlikte, JULES SAND adıyla Rose et Blanche’ı (Rose ile Blanche) [1831] yazdılar.
Bundan sonra, tek başına, GEORGE SAND takma adıyla romantik aşk duygularını dile getiren İndiana, Valentine (1832) ve Lelia (1833) adlı romanları yayımladı.
1834 Yazında Musset ile ilişki kurdu; İ834 martında Venedik’te bozuştular. George Sand, İtalyan hekimi Pagello’ya tutularak Musset’yi bırakmıştı; bu ayrılma Musset için çok acı oldu.
George Sand bu dönemde başka aşk romanları da yazdı (Jacgues, 1834; Andre, 1835; Mauprat, 1837); çeşitli konular üstündeki görüşleriyle yol hatıralarım birleştiren Lettres d’un Voyageur’ü (Bir Yolcunun Mektupları) 1834-1836’da yayımladı.
1835’te, yeni sevgilisi Michel de Bourges, Georges Sands’ı siyasete itti; Pierre Leroux ile La Mennais’nin insaniyetçi mistisizmi ise onu idealist bir sosyalizme yöneltti.
George Sand, kasım 1841’de P. Leroux ile La Revue indipendante’ı (Bağımsız Dergi), sonra La Revue Sociale’i (Sosyal Dergi) [1845] kurdu.
Bu dönemde yayımladığı romanlarda siyasî düşüncelerinin izleri görülür.
Spiridion (1838), Le Compagnon du Tour de France (Fransa Gezisindeki Yoldaş) [1840], Horace (1841), Consuelo (1842 – 1843) ve bu eserin devamı olan Comtesse de Rudolstadt (Rudolstadt Kontesi) [1843-1845], Le Meunier d’Angibault (Angibault’lu Değirmenci) [1845], Le Peche de Monsieur Antoine (Bay Antone’ın Günahı) [1847].
Chopin ile George Sand arasında Mallorca adasında 1838’de kurulan ilişki 1847’de koptu.
1848 Devriminde George Sand demokrasiyle ilgili hayallerinin gerçekleştiğini sanmıştı; devrim hareketine Ledru-Rollin’in yanında katıldı; Bulletin de la Republique’te yazdı; Haziran olaylarından sonra siyasetten çekildi.
Bundan sonra, artık hemen hemen sürekli olarak Nohant’daki malikânesinde kaldı.
Berry’deki köy hayatı artık romanlarının ilham kaynağı oldu.
Köy hayalı, Jeanne’da (1844), Şeytanlı Göl’de (La Mare au Diable) 11846], Les Paysans’da (Köylüler) [1846-1847], François le Champi’de (1847-1848), La Petite Fadette’te (Küçük Fadette) [1849], Les Maîtres Sonneurs’de (Usta Borazanalar) [1853] yansıtılmıştır.
«Nohant’lı iyi kadın» George Sand, Histoire de ma Vie (Hayatımın Hikâyesi) [1855] adlı kitabında geçmiş günlerini anar.
Elle et Lui’de (O Kadın ve O Adam) [1859], örtülü bir biçimde, Musset ile yaşadığı aşkın hikâyesini anlatır.
Hayatının son döneminde, kibar çevre insanlarının masum aşklarını anlatan romanesk romanlar (Les Beaux Messieurs de Bois-Dore [Bois-Dore’nin Yakışıklı Beyleri], 1857-1858; Jean de la Roche [1860]; Le Marquis de Villemer [Villemer Markisi], 1861; Mademoiselte de la Quintinie [1863]) ve otobiyografik hatıralar (Reveries et Souvenirs [Hülyalar ve Hatıralar] 1871-1872; impressions et Souvenirs [İzlenimler ve Hatıralar] 1873-1876) yazdı.
G. Sand’ın oyunları da vardır (Cosima, 1840; Claudie; Moliere; Le Mariage de Victorine [Victorine’in Evlenmesi]; Marcelle [1851]).
Romanlarından sahneye uyarlamalar da yaptı (François le Champi, 1849; Mauprat, 1853; Le Marquis de Villemer, 1864).
Mektuplarının bir kısmı yayımlandı (altı ciltlik Correspondance [Mektuplar] 1882-1884); Flaubert’e ve Musset’ye mektupları [1904]; Aureien de Seze’e mektupları [1928]).
Journal İntime’i (Hatıra Defteri) 1926’da basıldı; tarihî eserlerinden Une Conspiration en 1537 (1831’de yazıldı, 1921’de yayımlandı) A. de Muset’nin Lorenzaccio’suna ilham kaynağı olmuştur.
G. Sand’uı eserlerinin hepsi elbette aynı değerle değildir.
Çünkü, içtenlikle yazabilme adına, hayal gücünü ve ustalığını belli bir disipline sokmak istememişti.
Edebî eserlerini, duygu ye düşüncelerini olduğu gibi vermek amacıyla yazdı ve XIX. yy.da Jean-Jacques Rousseau’nun idealist geleneğini sürdürdü.
Bazı eserlerinde yapmacıklı ve söylevci bir duygusallıktan kendini kuıtaramamış olmakla birlikte, konusu köy hayatı olan romanlarında, kırların şiiriyle çevresinin gerçeklerini kaynaştırmayı başarmıştır.
Hayatı gürültülü serüvenlerle geçti; fakat bu davranışı, rezaleti seçmiş olmasından çok, kadının bağımsızlık haklarını savunmak isteğine dayanır