Gustave Courbet Kimdir,Hayatı,Eserleri | Biyografi |
Gustave Courbet Kimdir,Jean Desire Gustave Courbet,Fransız ressamı (Ornans 1819-La Tour-de-Peilz, İsviçre 1877).
Gustave Courbet Hayatı

İlk Öğrenimini Ornans’taki küçük seminerde yaptı, sonra Besançon lisesinde öğrenimine devam etti (1837).
Heyecanlı bir klasik ve David taraflısı olan resim öğretmeni Antoine Flajoulot’nun öğütlerini dinlemedi, romantiklerin tarafını tuttu.
Victor Hugo’nun şiirlerinden ilham alarak en eski eserlerinden biri olan Odalık adlı tablosunu yaptı.
Ailesinin kendisini Politeknik okuluna yazdırmak isteğine karşı geldi, 1839’da hukuk Öğrenimi için Paris’e gitti ve biraz sonra kendini tamamen resim çalışmalarına verdi.
Sık sık gittiği Louvre müzesinde İspanyol, flaman ve hollandalı ressamlardan kopyalar, Fontainebleau ormanında manzara resimleri (1840) ve portreler yaptı.
Bugün Petit Palais müzesinde bulunan Siyah Köpekli Courbet adlı tablosuyla 1844 Paris sergisine katılmayı başardı.
1845 Sergisine Courbet, Gitar Çalan Adam, Kırda Sevgililer (Lyon müzesi).
Yaralı Adanı (Louvre müzesi) adlı tablolarıyla katıldı.
Romantizmden ayrılmasını hoş karşılamayan 1847 sergisi jürisi Pipo içen Adam tablosunu reddetti.
Bundan sonra Hollanda’ya giden Courbet Rembrandt, Holbein, Van Ostade.
Van Craesbeeck gibi ressamların eserlerini çok beğendi.
Paris’te ve bir samanlığı atelye haline soktuğu Ornans’ta yaptığı tablolarında doğrudan doğruya gerçekçi hayat sahnelerinden alınmış konuları işledi.
1849 Sergisine verdiği Ornans’da Bağ Bozumu, Loue Yaylası, Marc Trapadoux’nıtn Portresi, Kendi Portresi ve devletin Lilte müzesine koymak üzere satın aldığı «Ornans’da Bir Yemek Sonrası» adlı eserleriyle XIX. yy. Fransa eyaletleri yaşayışını dile getiren büyük ressamı olarak ün yaptı.
1852’de sosyalist düşünür Proudhon ile tanıştı ve fikirlerini benimsedi.
Aynı yılın sergisine verdiği Köyün Genç Kızları tablosu beğenilmemesine rağmen kont de Morny tarafından satın alındı.
Courbet 1856 sergisine Yün ören Kızın Uykusu; Güreşçiler ve Yıkanan Kadınlar adlı üç eserle katıldı.
Bugün Montpellier müzesinde bulunan bu son tablosu bir su kenarında yıkanan kadınların vücutlarının iriliğinden dolayı büyük bir tepki yarattı ama bu ünlü koleksiyoncu Alfred Bruyas’ın eseri satın almasına engel olamadı.
1855’te Gustave Courbet gerçekçi okulun şefi olarak kabul edildi; milletlerarası büyük serginin jürisi on bir tablosunu seçti.
Buğday Eleyen Kadınlar’ın kabul edilmesine karşı jüri, Ornans’da Bir Gemnte Töreni ve Atelye gibi büyük ve ünlü kompozisyonlarını sergiye almadı.
Bunun üzerine ressam. Montaigne caddesinde yaptırdığı barakalarda kendi eserlerinden kurulu bir Özel sergi açtı.
Courbet bundan önce de Dijon, Besançon, Frankfurt ve Ornans’ta böyle özel sergiler açmıştı ama o güne kadar hiç bir ressam Paris’te sırf kendi tablolarından meydana gelen bir sergi düzenlemiş değildi.
Bu bakımdan Courbet’nin sergisi Paris için bir yenilik oldu.
Courbet, bu özel sergisinde teşhir ettiği kırk tablo ve dört deseninin katalogu için sanat literatüründe ün yapan bir önsöz («Yaşayan Sanat») yazdı.
Serginin kazandığı başarı çok büyük oldu.
1857 Sergisinde Petit Palais müzesinde bulunan Seine Kenan Dilberleri adlı tablosunu sergiledi.
1861’de büyük bir geziye çıktı, her geçtiği şehirde alkışlandı.
1857’den beri kendisini koruyan ve ona cesaret veren Castagnary’nin Saintonge’daki evinde on ay misafir kaldı.
1866 Sergisine gönderdiği Karacalar (Louvre), Kadın ve Papağan gibi tablolarla olağanüstü bir başarı kazandı.
1870’te fransız hükümetinin vermek İstediği Legion d’Honneur nişanını reddetti.
Aynı yılın sergisinde teşhir ettiği Fırtınalı Deniz tablosuyle halkın hayranlığını kazandı.
Fransız-Alman savaşında Gustave Courbet,Louvre müzesindeki eserlerin sayımıyla görevli komisyona üye seçildi.
Napolyon’un heykelini taşıyan Vendöme sütununun askeri müze olan invalides’e taşınmasını teklif etti.
Sütun yıkıldıktan sonra yeni kurulan hükümetin teşebbüsüyle muhakeme edilen Courbet, 1871 ’de altı ay hapse ve 10 00ü frank para cezasına mahkum oldu.
Hapisten çıktıktan sonra 1873’te İsviçre’ye sığındı.
Son olarak babasının ve Rochefort’un portrelerini yaptı (Versailles müzesi).