Hristiyanlıkta Keşiş | Din Bilgileri |

Keşiş Hakkında Bilgi,Hristiyanlıkta Keşiş Keşiş olma hali; keşiş hayatı. Manastır.keşişliğin iki ana vasfı vardır: incirde belirtilen kemali arama ve dünya ile ilişkileri kesme.

Keşişlik kurumu, geliştikçe daha değişik ve daha belirli şekiller almıştır.

Doğu Kilisesinde Keşişlik

Doğuda keşişlik tarihi iki döneme ayrılabilir: Mısır dönemi ve Basilius dönemi.

ilk mısır keşişleri dinlerine bağlı olan, serbestçe ibadet etmek veya dinin yasakladığı şeylerden sakınarak azizliğe erişme imkânlarını aramak için çöle çekilen hıristiyanlardı.

Hareket «Kilise barışı»ndan sonra (IV. yy. başları) iki olayın etkisi altında gelişti: bir yandan, paganların kitle halinde Hıristiyanlıği kabul etmesi ve kilise barışının sonucu olarak hıristiyan cemaatlerinde meydana gelen gevşeme (dindarlar bu gevşemeden sakınmak istiyordu); öte yandan ise, keşişliğin babası sayılan Aziz Antonius’un ününün git gide artması, (Aziz Antonius’un çömezleri kendi başlarına veya küçük gruplar halinde yaşayan münzevilerdi ve belirli kurallara bağlı değillerdi.) Münzevi hayatı Aziz Pacomus etrafında teşkilatlandı: cemaat halinde yaşamak, cemaat kurallarına tabi olmak, başrahibe itaat etmek kamil hayatın kaçınılmaz unsuru oldu.

VI. yy.ın sonunda Mısır’da yaşayan keşişlerin sayısının 500 000 olduğu tahmin edilir.

Keşişlik süratle bütün Doğuya yayıldı.

Manastır kurumunun temelleri kendisi de keşiş olan Aziz Basilius (329-379) tarafından tespit edildi: Basilius tipine uygun cemaatler çok kalabalık değildir ve en çok 30-40 keşişten meydana gelir.

Bu cemaat bir dua, tefekkür, çalışma ve din yayma cemaatidir.

Cemaat üyeleri papaz veya laik olabilir.

Aziz Basilius’un hazırladığı tüzük, bir nizamnameden çok bir manevi öğüt dergisidir.

Tüzüğün ayrıntıları justinianus tarafından tespit edildi (Novelles 5 ve 139) ve doğu tipi keşişlik böylece kesin biçimini aldı.

Batıda Keşişlik

Batıda keşişlik daha geç başladı. Art arda yapılan teşebbüsler, sonunda Aziz Benedictus yönetmeliğinde kesin şeklini buldu. Benediktin tipi keşişlik VI. yy.ın eseridir.

XII. yy.da şehirlerin gelişmesi sebebiyle kırlarda kurulan manastırların etkisi zayıfladı, ama zamanla daha değişik biçimlerde manastır cemaatleri kuruldu.

XIII. yy.da doğan fransisken ve dominiken tarikatlarının ağırlık merkezi, apostolik faaliyetlerden meydana geliyordu.

Bu tarikatlarda dünya ile her türlü ilişkiyi keserek yaşama anlayışı bambaşkadır.

Dilenci rahipler ise artık keşiş sayılmamaktadır.

XVI. yy.dan itibaren tarikatların sayısı git gide artar, fakat bunlar artık keşiş tarikatları değildir.