Jamaika,Tarihi,Coğrafi Özellikleri | Coğrafya Bilgileri |

Jamaika hakkında ansiklopedik bilgi,Küba’nın güneyinde, Büyük Antiller’de da ülkesi.

Doğuda, Blue Mountains’in billurlu kütlesi 2 292 m’ye ulaşır; batıda, adanın büyük kısmında, karstlı şekillerin geliştiği kalkerli bir yayla uzanır.

Birçok bölgede yükseklik sebebiyle ılıman olan iklim, kuzeydoğu alize rüzgarına açık yamaçlarda çok yağışlıdır; buna karşılık, güneyde ovalar nispeten kuraktır.

Siklonlar bu kısımda çoğunlukla büyük zararlara yol-açar.

Başlıca gelir kaynağı olan şekerkamışı ve pancar tarımı, ihracatın büyük kısmını teşkil eder; bu tarımlardan sonra Blue Mountains’in yamaçlarında yapılan kahve, biber ve zencefil üretimi gelir.

Balıkçılık ve sığır yetiştiriciliği önemli rol oynar.

Turizm de çok gelişmiştir.

Ada, kısa süre önce yeraltı gelir kaynaklarının işletilmesini geliştirmiştir; ülke, dünyanın en büyük boksit (maden kapsamı yüzde 50-55) üreticisidir.

1965’te 8 Mt’dan çok fekinya boksit üretiminin yüzde 25’ine yakın).

Boksit ve alümin, değer olarak ihracatın yarısına yakınını sağlar. Rezervlerin yarısı Manchester ve Saint Ann’dadır.

Jamaika Tarihi

Adanın yerlisi olan Aravak’ların, Kaymaca adını verdiği adayı, 1494’te Kristof Kolomb keşfetti, ilk genel valisi don Juan de Esquivel (1509) olan ve Santiago adı verilen ada, kısa süre içinde, yerli halkı yok ederek yerine afrikalı köleler getiren birkaç büyük ailenin eline geçti.

Az sayıda sömürgecinin yerleştiği adayı Ingilizler stratejik değeri sebebiyle işgal ettiler (1655 -1658).

1670’te Madrid antlaşmasıyla ispanya, İngiltere’nin adadaki mülkiyetini tanıdı, ingilizler Jamaika’yı İspanyol Amerikası ile yapılan kaçakçılıkta büyük bir merkez haline getirdiler; fakat XVIII. yy. sonuna kadar, dağlara sığınan kaçak zenci kölelerle savaşmak zorunda kaldılar.

Jamaika’nın tarihi, kölelik rejiminin sebep olduğu sosyal kargaşalıklar içinde geçti (1831’de ayaklanma; 1833’te köleliğin kaldırılması).

XIX. yy. başına kadar, şeker, çivit, kakao, ikinci derecede de kahve ve biber ihracatı sayesinde zenginlik devamlı olarak arttı.

Himayeci tarifenin 1846’da kaldırılması fiyatları düşürdü ve ciddî bir buhran yarattı; buhran zencilerin ayaklanması,na (1865), sonra da her iki tarafın aşırı davranışlarına yol açtı.

Genel vali sir John Peter Grant, huzur ve zenginliği yeniden sağladı ve sömürgenin anayasasını hazırlattı (1866).

Bağımsızlık taraftarı milliyetçiler 1955 seçimlerini kazandı.

Ada 1958’de Batı Hint Adaları federasyonuna katıldı; fakat 1961’de ayrılması, federasyonun 1962’de dağılmasına sebep oldu.