Kilise Eşyaları | Ansiklopedik Bilgi |

Kilisede bulunan eşyalar,Kilise Eşyaları,Taşınmaz ve taşınabilir eşyalar arasında, mihrap arkalıkları (yani sunakların arkasına konan ve XIX. yy.a kadar sürekli bir gelişme göstermiş olan yontma ve resim işleri), jube’nin yerini alan vaiz kürsüsü, çok zaman pek gösterişli bir biçimde yapılmış olan yontma ağaçtan dua sıraları, Rönesans devrinde gerçek birer anıt niteliği kazanmış olan koro yeri bölmeleri, ilk olarak XV. yy.da ortaya çıkan ve barok tarzı kiliselerin bir çoğunda anıtsal bir görünüm kazanan kitap rahleleri ve günah çıkarma hücreleri, yine XV. yy.dan kalmış olan ve ancak XVII. yy.da belirli bir düzene sokulan «İsa’nın çarmıha gidişi» konulu on dört bölümlük tasvir dizileri, ilk olarak pek eski tarihlerde yapılmış olan ve roma kiliselerinden beri rastlanan okunmuş su vazoları özellikle anılmaya değer.

İkinci Dünya savaşından sonra kilise sanatında yeni bir canlanma görüldü.

Bu durumun sonucu olarak da bezeklemeler son derece azaldı.

Mimarlar orantıların ahengine, sunağa, vaiz yerine önem vermeye başladılar ve Kenzo Tange’nin yaptığı Tokyo katedrali (1964), Vago, Pinsard ve Donne’nin yaptıkları, öngerilmeli betondan, 20 000 kişi alabilecek büyüklükteki Lourdes yeraltı kilisesi (1958), Guillaume Gillet’nin malzeme olarak bazı sanayi mamulleri kullandığı Royan kilisesi gibi büyük yapılar meydana getirildi.

Bu arada Paris bölgesinde de, İktisadi ve akli olmakla birlikte, fonksiyonalizmi estetik araştırma bakımından taşıdığı önemi ortadan kaldırmayan birçok tapmak yapıldı.

Bunların arasında Fransa’da Stoskpf’un yaptığı Creteil, Orsay’de Arsene-Henry kardeşlerin yaptıkları La Clarte-Dieu, Saint-Cloud’da Boursonnais’nin yaptığı Stella Matutina, Bagneux’de Faraut’nun yaptığı Sainte-Monique kiliseleri özellikle anılmaya değer.