Konstanz Konsili
Konstanz Konsili,Büyük Batı ayrılığından «Skhisma») sonra, Hıristiyanlık üç papa arasında bölüşülmüştü: Gregorius XII (Angello Corraro), Benedictus XIII (Pedro de Luna), johannes XXIII (Balthazar Cossa).
Hıristiyanlığın ve imparator Sigismund’un baskılarına dayanamayan Johannes XXIII, serbest şehir Konstanz’da ökümenik bir konsil topladı (9 aralık 1413).
Konsil’in, Skhisma’ya son vermek, Wyclif’in ve Hus taraftarlarının sapkınlıklarını yok etmek ve kilisede reform yapmak gibi üç görevi vardı.
Pierre d’Ailly ve Jean Gerson’un etkisiyle konsil, johannes XXIII’e görevinden ayrılmasını bildirdi.
Papa, uzun süre direnmekle birlikte sonunda bu isteğe boyun eğdi.
Arkadan Gregorius XXII görevinden ayrılarak kardinallerle birlikte toplantılara katılma hakkını elde etti (4 temmuz 1415).
Benedictus XIII direndiyse de, o da görevinden alınarak afaroz edildi (26 … 1417) Konsil aldığı kararlara hukuki bir biçim vermek için ökümenik konsillerin üstünlüğünü ilân etti.
Wyclif’in doktrini yasaklandığından, Jan Hus konsil huzuruna çıkarılarak mahkum edildi.
Sonunda, kardinallerden ve otuz yüksek rütbeli ruhaniden kurulu bir komisyon, Martinus V unvanını alan kardinal Colonna’yı papa seçti (11 kasım 1417).
Daha önce, Skhisma sırasında bundan böyle çağırılmadan bir konsil toplanması ve dış baskılar sonucu yapılacak her papa seçiminin hükümsüz sayılacağı kararlaştırılmıştı.
Papanın yetkileri kesin olarak sınırlandırılmış ve belirli sürelerde konsil toplantıları yapılması öngörülmüştü.
Yeni papa bu son kararları tanımayı reddetti ve 10 mayıs 1418 anayasasıyla papanın konsile üstünlüğü ilkesini kurdu.