Kopenhag Tarihi

Kopenhag Tarihi,Danca adı (Köbenhavn [«tüccarlar limanı»] deniz kıyısındaki yerinin önemini belirtir. Sund boğazının güney ağzını kontrol eden Kopenhag, kısa süre içinde bir ticaret şehri haline geldi; burjuvaların belediye hürriyetleri elde ettiği (1254) şehirde, Ortaçağın sonunda lonca kurmak yasaklandı.

Hansa birliğinin ve özellikle Lübeck’in düşmanlığını uyandıran Kopenhag, Danimarka’nın başkenti olunca (1443), kısa süre içinde Luther’ciliği benimsedi (1530) ve Christian II’den Baltık denizinde «uğrak» olma hakkını elde etti (XVI. yy. başı).

Bir yıllık kuşatmadan sonra Lübeck’i alan Christian III, Kopenhag’ın Sund boğazının kontrolünü kesinlikle ele geçirmesini sağladı (1536-1537).

Şehir, burjuva milisleri sayesinde İsveç kralı Kari X Gustaf’ın hücumlarına karşı direndi (1658-1660) ve Kopenhag barışı burada imzalandı (1660). Karl XIII’ün bir baskınla ele geçirmesine (1700) rağmen, Kopenhag XVIII. yy.da zenginleşti.

Baltık ticaretinin mutlak hakimi olan (İsveçlilerden Sund boğazını geçiş vergisi alınması, 1720; yüksek kazanç sağlayan ürünlerinin XVIII yy.da artması) Kopenhag, mali (1619’da borsa kuruldu [tahıl, şeker, balık, sömürgelerden gelen erzak,v.b.]; 1736’da Kurent Bank kuruldu) ve sömürgeci bir şehir haline geldi; Kopenhag bankasının ve ticaret şirketlerinin (Asya şirketi, Batı Hint Adaları şirketi; Gine şirketi) yardım ettiği tüccarlar, Hint adaları, kuzey ülkeleri ve Norveç ile canlı bir ticarete giriştiler; İzlanda, Grönland ve Danimarka Antilleri’nin sömürgeci bir anlayışla işletilmesi tekelini ele geçirdiler, ingilizler 2 nisan 1801’de «tarafsızlar birliği»ni parçalamak, 1-5 eylül 1807’de de danimarka donanmasının Napolyon’un hizmetine girmesine engel olmak için şehri topa tutarak, limandaki gemileri batırarak veya ele geçirerek Sund boğazını zorladılar.