Kusura – Sandıklı,Kusura Höyük | Tarihi Yapılar |

 

Kusura Höyük, Sandıklı Kusura Kasabası,Kusura – Sandıklı Afyonkarahisar’ın 55 km güneybatısında ve Sandıklı ovasının 13 km güneyinde yerleşme yeri. 1934’te Winifred Lamb tarafından bulundu.

Kusura – Sandıklı Tarihi

Bir yıl sondajdan (1935) sonra kazıya başlandı (1936). Kazı sonucunda 400 m kadar uzunluk ve 14 m derinlik veren eski yerleşme yeri ve mezarlık bulundu. Kusura’ya, ilk yerleşme Kalkolitik çağdadır (yaklş. M. ö. IV. binyıl).

Bu devre insanlarının, çakmak taşı ve obsidiyen’den âletlerle az sayıda bakırdan iğneler, deliciler kullandığı görülür.

Mimarî kalıntıların en önemlileri, üç tarafı sert kerpiç ile çevrelenmiş yuvarlak ocaklardır; kullanılan çanak çömlek, el yapısı, kaba parçalardır, ikinci yerleşme M.ö. 3000 yıllarındadır.

Bu devrede esas yapı malzemesi kerpiçtir.

Temel yapımında bazen taş da kullanılmıştır. Kerpiç duvarların iç yüzeyi beyaz sıva ile kaplıdır; oda tabanları dövülmüş kildendir. Odalar küçük, dikdörtgen planlıdır.

Ocaklar ve çöp çukurları da yaygındır. Bu evrenin sonuna doğru el yapısı, kaba çanak çömleğin yanı sıra, çark yapısı çanak çömlek de ortaya çıkar.

Kusura’daki son yerleşme M.ö. II. – I. binyıllar arasındadır.

Bu dönemde şehrin, birbirine paralel. 1 m yükseklikte sur duvarlarıyla çevrildiği görülür.

Sur duvarları dikdörtgen planlı kulelerle desteklenir.

Bu devre mimarîsinde taşın inşaat malzemesi olarak önemi artar.

Ev temelleri ve bazı ev duvarları belli bir yüksekliğe kadar taştandır; duvarların iç yüzeyleri beyaz sıvalı, dış yüzeyleriyse kerpiçle kaplıdır. Döşemeler dövülmüş kildendir.

Kusura’da üç yerleşme dönemi de küçük buluntular yönünden zengindir.

Çeşitli insan ve hayvan figürleri, kemik âletler, bezekli ağırşaklar, madenî iğneler ve süs eşyaları, taş âlet ve ağırlıklar Kusura insanının, dinî inanışları ve sosyal hayatı hakkında aydınlatıcı unsurlardır.

Höyüğün eteklerinde bulunan mezarlık genellikle küp (pithos) mezarlardan meydana gelir.

Ayrıca büyük taşlardan yapılmış mezarlar ve bir tane de çukur mezar vardır, ölü kabaca doğu-batı yönüne yerleştirilir.

Küp mezarlar üç değişik tiptedir; gerçek küp mezarlar; yalancı küp mezarlar ve küp parçası mezarlar.

Bu mezarlara gömü şu şekilde yapılırdı: gerçek küp mezarda ölü tüm gövdesi ve başı ile küpün içinde kalır; küpün ağzı büyük bir seramik parçası ile örtülürdü.

Yalancı küp mezar ise bir küpün uzunlamasına iki parçaya bölünmesiyle yapılırdı.

ölü bu parçalardan birinin içine yatırılır, diğer parça ilk parçanın üzerine kapatılırdı.

Küp parçası mezarda gömme ise, kırık bir küpün büyük bir parçası üzerine ölü yatırılarak üzerine seramik parçaların örülmesiyle yapılırdı.

Mezarlarda birçok ölü hediyesi bulundu.

Fakat bu hediyeler zengin mezar hediyeleri değil, genellikle yöresel çanak çömleklerdir.