Marquis de Sade Kimdir,Hayatı | Biyografi |

Marquis de sade biyografisi,Marquis de Sade Kimdir,Fransız yazarı (Paris 1740 – Charenton 1814).

Marquis de Sade Hayatı

Bir diplomatın oğlu.

Süvari yüzbaşısı olarak Yediyıl savaşına katıldı.

Paris’e dönünce, başkan de Montreuil’ün kızıyla evlendi, ama çok geçmeden ayrıldı.

1767’de babasının yerine Bresse, Bugey ve Valmorey hakimliğine getirildi.

Ertesi yıl, sürdüğü sefih hayat ve çıkardığı rezaletler yüzünden Saumur şatosunda, sonra da Piere-Encise şatosunda birkaç ay hapsedildi.

1722’de zehirleme suçuyla gene kovuşturmaya uğradı, Cenova’ya kaçtı.

Aix parlamentosu tarafından gıyaben ölüme mahkûm edildi.

Sardinya kralının emriyle Miolans’da bir kaleye kapatıldı, altı ay sonra buradan kaçtı, kah İtalya’da, kah Fransa’da yaşadı.

Başkan de Montreuil’ün karısının çıkarttığı bir tutuklama kararı üzerine Paris’te hapsedildi.

1777’de Vincennes şatosuna götürüldü, oradan Aix’e aktarıldı.

«Aşırı sefih» bir hayat sürmek suçuyla üç yıl süreyle Marsilya’nın uzağında yaşamağa ve elli altın tazminat ödemeye mahkûm edildi.

Fakat hala yürürlükte olan tutuklama kararıyla, Vincennes kalesinde, Bastille’de, en sonunda da Charenton’da hapsedildi.

Tutuklama kararlarını iptal eden kurucu meclis kararnamesiyle hapisten çıkarıldı (1790).

Kendini Piques bölge sekreterliğine tayin ettirdi (1792).

Fakat ılımlı davranmakla suçlanarak hapsedildi, ancak Thermidor’dan sonra serbest bırakıldı.

Hapishanede geçirdiği uzun yıllar boyunca yazdığı eserlerini, ancak devrim döneminde yayımlanabildi.

Oxtiern ou les Malheurs du Libertinage (Oxtiern veya Çapkınlığın Mutsuzlukları) [1791] adlı dram dışında, hep roman yazdı.

Justine ou les Malheurs de la Vertu (Justine veya Erdemin Mutsuzlukları) [1791], Aline et Valcour (1795), La Philosophie dans le Boudoir (Yatak Odasında Felsefe) [1795], Nouvelle Justine Suivie de l’Histoire de Juliette sa Soeur (Yeni Justine, Ayrıca Kızkardeşi Juliette’in Hikayesi) [1797].

Ötekilerden daha çok rezalet yaratan bu son kitabı yüzünden 1801’-de Birinci Konsüllük polisince tutuklandı.

Sainte-Pelagie hapishanesine atıldı, sonra 1803’te Charenton’daki akıl hastahanesine yatırıldı, ölümüne kadar orada kaldı.

1813’te son romanı yayımlandı: La Marquise de Gange.

Eserlerinin büyük bölümü ancak XX. yy.da basıldı.

Dialogues entre un Pretre et un Moribond (Bir Rahiple Can Çekişen Bir Hasta Arasındaki Konuşmalar) [1926]; Historiettes, Contes et Fabliaux (Fıkralar, Hikayeler, Masallar) [1926]; Les Çent Vingt Journees de Sodome (Sodom’un Yüz Yirmi Günü) [1931-1935]; Histoire Secrete d’İsabelle de Baviere (Bavyera Kraliçesi İsabelle’in Gizli Hayatı) [1952].

Ayrıca, 1777-1786 arasında karısına yazdığı iki yüz elli mektup.

Dengesiz bir yaratılışın ürünü olan bu eserler; ahlaka aykırılıkları yüzünden uzun süre bütün sansürler tarafından yasaklandı.

Bununla birlikte Sainte-Beuve, daha o günlerde, «Sade ile Byron’un büyük modern yazarlara ilham kaynağı olduklarını» belirtmişti.

XX. yy. tenkitçileri, esas kahramanı, hürriyeti için topluma ve Tanrı’ya başkaldıran bir kişi olan bu eserlerin önemini belirttiler ve ayrıca eserde, modem bilimin de doğruladığı psikolojik analizin değerini belirttiler.