Osmanlıda Dericilik,Dericilik Sanatı | Osmanlı Tarihi |

Osmanlıda Dericilik Deri terbiye etme tekniği Doğu’da başlamış bir sanattı.

Selçuklularda olduğu gibi Osmanlılarda da bu sanat çok gelişti.

Osmanlıda Dericilik Sanatı

İmparatorluğun birçok yerinde deri eşya için gerekli sahtiyanla meşinin türlü renklerde başarılı örnekleri yapıldı.

Çeşitli belgelerde İstanbul, Edime, Konya, Trabzon, Diyarbakır, Urfa, Şarköy, Mısır ve Bağdat’ta çeşitli nitelikte ve renkte üstün kaliteli derilerin imal edildiği belirtilir.

Osmanlı deri işlerinin birer ürünü olan sofra altlığı, cilt, pabuç, çizme, torba gibi eşya XVI. yy.dan bugüne kadar, yeni yapılmış gibi yumuşaklık ve canlılığını korudu.

Deriden, ayrıca ok ve yay torbalan, kalkan, kese, hurç, sandık, kesici araç kınları, hayvan koşumları da yapıldı.

Bunlar, günlük ihtiyaç araçları olduğu halde hepsi üstün bir zevkle işlenerek ince bir sanat görüşüyle değerlendirildi.

Deri işlemelerinde nilüfer, üç yapraklı gonca, rumî, ıtır yaprağı, bulut, gül, tepelik, hatayî, penç, ortabağ, tığ motifleri kullanıldı.

XVI. yy.dan itibaren bu motiflere demet halinde güller, karanfiller, lâleler de katıldı.

XVII. yy.dan sonra deri işlerinde bir gerileme oldu.

XVIII. yy.da deri işçiliğinde klasik yolla çalışma sürdüyse de, deri üzerine demirle baskı yapılarak altın yaldız sürme gibi basit süslemeler gelenek halini aldı.