Oturtma Olta | Balık Avı Teknikleri |
Oturtma Olta Oturtma oltalarla karagöz, mercan, levrek, lüfer, kefal, yayın ve sazan türü balıklar yakalandığı gibi kaya, pisi gibi küçük balıklar da yakalanır.
Biraz da bekleme oltasıdır.
Bu tür takımların iğneleri büyük balıklar için çapraz çelik iğnelerdir.
İğnenin bağlandığı beden de büyük balıklar için 0.60 – 0.70 den aşağı değildir. Bazı balıklar için çelik beden bile kullanılır.
İğnelerin büyüklüğü o bölgede avlanacak balığın durumuna göre ayarlanır.
Takımı yapmak çok kolaydır.
Beden uzuluğu bir iki kulacı geçmez.
Olta ile beden arasına bağlanacak fırdöndü büyük tutulmalıdır.
Oturtma Olta Fırdöndünün üst tarafına ortası delik ağ yaka kurşunu (çalışır kurşun) takılmalı veya oltanın içinde serbestçe hareket edeceği yaprak kurşun sarılmalıdır.
Bu suretle fırdöndüye dayanan çalışır kurşunun ağırlığı oltanın uzağa atılmasını sağladığı gibi iskandilden sonraki iki kulaçlık bedendeki yemin dipte gezinmesini kolaylaştırır.
Ayrıca balık, yemi kaptığı zaman olta, kurşun iskandilin içinden rahatça geçeceğinden mukavemet görmez, yemi yutar ve yakalanır.
Sinarit, ortoz, levrek gibi büyük balıklara kullanılan oturtma oltanın sahildeki ucu bir ağaç dalına, yoksa kuvvetli bir taşa bağlanır.
Yem istenilen uzaklığa atıldıktan sonra oltanın boşu kıyıda bir iki kangal yapıldıktan sonra bu kısma ince bir iple küçük bir taş bağlanır.
Bu taşın faydası çoktur. Balık yemi kaptığı zaman kaçmak isteyeceğinden önce küçük taşı sürükler.
Olta gerildiği zaman küçük taş, denizde ağırlık yapacağından, balığı daha çabuk yorar.
Ağaç dalına bağlanan oltanın faydası da balığın her asılışında dal yaylanacağından oltanın kopması önlenmiş olur.
Oturtma oltanın yemlenmesi denizin durumuna, yakalanacak balığın cinsine göre değişir.
Bu tür oltalarda çoğunlukla canlı yem kullanılır.
Yem balıklar, geç ölen kaya ve gelincik hatta iskorpit gibi balıklardandır.
Oturtma olta ile daima büyük balıklar yakalanır.
Bunlar da levrek, mercan, karagöz, akya, lahos, orfos gibi balıklardır.
Oturtma oltanın başka bir sistemi de yosunluk ve sazlık yerlerde ve tatlısularda kullanılır.
Amaç, dibe oturan oltanın yemi yosun ve taşlar arasında kaybolmaması için yemin bir mantarla askıya alınmasıdır.
Bu sistem canlı yem için daha çok geçerlidir.
Bazı sığ kıyılarla sığ koylarda bırakma olta da kullanılmaktadır.
Oltanın ucu karada olmak şartıyla canlı veya cansız yem bir şamandıra ile denizin derinliği hesap edilerek askıda bırakılır.
Bilhassa Ege kıyılarında şamandıra görevi gören araç boş ve kuru bir kabak veya küçük ve kapalı bir tenekedir.
Teneke veya kabak hem yemi dipten kurtarır hem de yakalanan balığın çabuk yorulmasını sağlar.
Her fırsatta ile tekrarladığımız gibi balık meraklısı için şu veya bu şekilde diye bir takım yoktur.
Amatör odur ki bulunduğu çevreyi bir iki gün etüdden sonra oraya göre takım yapabilmelidir.
İstanbul Boğazı ve Marmara dışında balıkçılık vardır denilemez.
Genellikle her yerde üç çeşit avlanma sistemi uygulanır:
1 — Bırakma olta
2 — Serpme veya kesme ağ
3 — Dinamit veya sönmemiş kireç.
Bırakma oltayı açığa fırlatıp ya taşa veya bir ağaca bağlarlar.
Serpme veya kesme ağ denizde ve tatlı sularda uluorta atılır.
Dinamite gelince bu korkunç araç hem balığa zarar verir, hem de dinamiti atana sakatlık veya ölüm getirir.