Paris Antlaşması,Şartları,Maddeleri | Osmanlı Tarihi |

Paris Antlaşması 1856, Paris Antlaşması Hakkında Bilgi, Paris Antlaşması Şartları, Paris antlaşması sonuçları, Paris Antlaşmasının Maddeleri Nelerdir?, Paris Antlaşmasının Osmanlıya Etkisi ,Paris Antlaşması 1856 30 Mart 1856 tarihinde Rusya ile Kırım Savaşı`galibi Osmanlı Devleti, İngiltere ve Fransa arasında imzalanmış barış antlaşması.

Paris Antlaşmasının Osmanlıya Etkisi

Rumeli’de, Kırım’da ve Kafkaslar’da iki yıl süren savaşlar (1853-1855) Rusların yenilgisiyle sonuçlandı.

Müttefik cephesinde ise savaşlar, Osmanlı devletimin bütün maddî gücünü tüketti.

Askerî masrafları karşılayamaz duruma gelen Osmanlı devletinin ilk borçlanması bu sırada oldu.

Savaşa devam isteği gösteren tek devlet İngiltere idi.

Fakat bu hususta Fransa ile anlaşmazlığa düştü. Fransa kendisine pahalıya mal olan bu savaşa, ancak savaş sonunda imzalanacak antlaşmada Lehistan’ın Rusya’dan, Macaristan’ın Avusturya’dan ayrılması; İtalyan birliğinin kurulması; Ren’in sol kıyısıyla Belçika’nın Fransa’ya katılmasının kabul edilmesi şartıyla devam edebileceğini bildirdi.

Paris Antlaşmasının Maddeleri Nelerdir

Bu şartları İngiltere kabul etmeyince Fransa banş istedi.

Avusturya imparatoru, tarafları barışa davet etti (16 aralık 1855) ve imzalanacak barışa esas olan şartlan bir ültimatom şeklinde bildirdi. Bu şartlar:

Paris Antlaşması Şartları

1. Eflak, Boğdan ve Sırbistan büyük devletlerin himayesi altında olacak; Osmanlı devleti, bu beylikleri himaye eden devletlerin onayını almadan silâhlı bir müdahaleye girişmeyecek.

2. barış antlaşmasını imzalayan devletlerin denetimi altında olmak üzere Tuna’da gemi işletilmesi serbest olacak.

3. Karadeniz tarafsız kalacak ve Osmanlı devleti Avrupa devletler topluluğuna girecek.

4. osmanlı ülkelerinde bulunan hıristiyan halkın hakları padişahın hâkimiyet ve bağımsızlığına bir zarar gelmeyecek şekilde teminat altına alınacaktı. Rusya bu şartları kabul ettiğinden barış konferansı 25 şubat 1856’da Paris’te toplandı.

Konferansta Osmanlı devletini sadrazam Âli Paşa, Paris elçisi Mehmed Cemil Bey, Beylikçi Afif Bey, divan tercümanı Nureddin Bey, sır kâtibi Arifî Bey, Tanzimat meclisi kâtiplerinden Celâl Bey, tercüme odası kâtibi Kostaki Efendi; Fransa’yı hariciye nazın kont Welewski ve Baron de Bourqueney; İngiltere’yi lord Clarendon ve lord Cowley; Avusturya’yı kont Buol – Schavenstein, baron Hübner; Rusya’yı prens Orloff ve baron Brunnow; Piemonte’yi kont Cavour ile marki Salvatore di Villamarina; Prusya’yı baron Otto The-odor von Manteuffel ile Paris elçisi Franz von Hatzfeldt temsil etti.

Müttefik devletler savaşta gösterdikleri birliği konferansta gösteremediler.

Osmanlı -İngiliz, Avusturya – Prusya yakınlaşmasına karşılık, Fransa da Rusya ile işbirliği yaptı.

Antlaşma 30 mart 1856’da imzalandı.

34 Maddeden meydana gelen bu antlaşma gereğince Osmanlı devleti, Fransa, İngiltere, Piemonte ve Rusya aralarındaki savaşa son verdiler.

Rusya, Kars ile bu savaşta ele geçirmiş olduğu yerleri Osmanlı devletine, müttefikler de Sivastopol, Balaklava, Gözleve, Kerç, Yenikale, Kılburun’u Rusya’ya geri verdiler.

Bütün savaş esirleri karşılıklı olarak serbest bırakıldı.

Fransa, İngiltere, Avusturya, Rusya, Prusya ve Piemonte, Osmanlı devletinin Avrupa devletler topluluğuna girmesini ve Avrupa hukukundan yararlanmasını kabul ederek topraklarının bütünlüğünü ve bağımsızlığını garanti altına aldılar.

Ayrıca antlaşmayı imzalayan devletlerden biri veya birkaçıyla Osmanlı devleti arasında bir anlaşmazlık çıkarsa kuvvete başvurmadan önce antlaşmayı imzalayan öteki devletlerin arabuluculuğuna başvurulması kabul edildi.

Osmanlı padişahının antlaşma imzalanmadan önce hıristiyan tebaa hakkında ilân ettiği fermanı üzerine (ISLAHAT FERMANI), antlaşmayı imzalayan devletlere, Osmanlı devletinin içişlerine karışmaları için bir hak vermeyeceği kabul edildi.

Akdeniz ve Karadeniz boğazlan için 1841’de Londra’da imzalanan antlaşma yürürlükte kalacak; Karadeniz bütün milletlerin savaş gemilerine kapalı, ticaret gemilerine açık olacak; Karadeniz kıyılarında savaş gemileri yapılması için tersane bulunmayacaktı.

Karadeniz kıyılarında sahil hizmetlerinde ve sahillerin korunması için kullanılacak olan küçük gemilerin sayısı Rusya ve Osmanlı devleti arasında imzalanan özel bir antlaşma ile tespit’edilecekti.

Birkaç devletin topraklarından geçen ırmaklarda gemi işletmecileri için Viyana kongresinde alınan kararlar Tuna ırmağında da uygulanacak; Tuna’da gemi işletmeciliğini düzenlemek için Osmanlı devleti, Fransa, İngiltere, Avusturya, Prusya, Rusya ve Piemonte devletleri üyelerinden meydana gelen bir komisyon kurulacaktı.

Eflak ve Boğdan beylikleri Osmanlı devletine bağlı olarak ve antlaşmayı imzalayan devletlerin garantisi altında daha önce elde ettikleri imtiyazlardan yararlanacaklar; kendi iç idarelerinde, dinlerinde, ticarette ve gemi işletmeciliğinde serbest olacaklardı.

Bu beyliklerde bir karışıklık çıkarsa, Osmanlı devleti gereken tedbirleri, antlaşmayı imzalayan devletlerle görüştükten sonra uygulayacaktı.

Sırp beyliği de antlaşmayı imzalayan devletlerin garantisi altında ve daha önce kazanmış olduğu imtiyazlara göre Osmanlı devletine bağlı kalarak iç işlerinde ve dinî meselelerinde tamamıyla serbest olacaktı.