Richard Wagner Kimdir,Hayatı,Eserleri | Besteci Biyografi |

Richard Wagner Kimdir,Alman bestecisi ve oyun yazarı (Leipzig 1813 – Venedik 1883).

Richard Wagner Hayatı ve Eserleri

Dresden’denra Leipzig’te felsefe derslerine devam etti.

İlk eserlerini bu sırada verdi ve bir fantezi, bir plonez, iki piyano sonatı, bir senfoni, Goethe’nin Faust’u için müzik; tiyatro için ise Düğünler’i (bitmemiştir) ve Periler (Die Feen) operasını besteledi.

Magdeburg’da şarkıcı Minna Planer ile evlendi; Shakespeare’den ilham alarak bestelediği Sevmek Yasağı (Das Liebesverbot) operası başarı kazanamadı.

1839’da Paris’e gitti;bu şehirde Rienzi ve Uçan Hollandalı (Fliegende Hollander) operalarını besteledi.

1842’de Rienzi’yı temsil ettirmek için Dresden’e döndü.

Bu eserin kazandığı başarı sayesinde Saksonya sarayının kapella yöneticisi oldu (1843).

Ama Uçan Hollandalı, daha sonra Tannhüuser (1845) aynı sonucu sağlayamadı.

Röckel’in ve Bakunin’in dostu olduğu için, katıldığı Dresden ayaklanmasının bastırılması üzerine (1849) İsviçre’ye kaçarak Zürich’e yerleşti.

Bir yandan Kunst und Revolution (Sanat ve İhtilâl), Kunstwerk der Zukunft (Geleceğin Sanat Eseri), Oper und Drama (Opera ve Tiyatro) gibi nazari eserlerini kaleme alırken, Liszt’in tavsiyesi üzerine.

Der Ring des Nibelungen’i (Nibelungen Yüzüğü) ;yazmaya başladı.

Zürich’ten Venedik’e gitti; Tristan ve isolde operasını bu şehirde tamamladı (1859).

Stuttgarrta bulunduğu sırada, Bavyera kralı Ludwig II’nin habercisi, kralın kendisini Tannhauser, Uçan Hollandalı ve Tristan ve isolde’yi temsil ettirmek için Münih’e çağırdığını söyledi; ama çevrilen bir entrika yüzünden operaları yine yuhalandı: bu yüzden Wagner tekrar başka yere gitmek zorunda kaldı.

Buna rağmen, kralın dostluğunu kazanmayı başarmıştı.

Tribscsn’e sığınan besteciyi, Liszt’in kızı Cosima ile kocası Hans von Bülow’dan ayrılan Madam d’Agoult bu şehirde buldular.

Wagner bundan sonra, mutluluk içinde geçirdiği altı yıllık bir süre boyunca.

Siegfried, Tanrıların Çöküşü, Nümberg’li Usta Şarkıcılar operalarını bitirdi ve Bayreuth tiyatrosunun planlarını hazırladı.

1872 de artık kesin olarak Bayreuth’e yerleşti; 1876’da, büyük bir başarıyla, «Yeşil Tepe» festivallerinin açılışını yaptı.

Davetliler arasında, imparator Wilhelm I, Bavyera kralı ve devrin seçkin kişileri yer alıyordu.

Wagner, Parsifal’in (1882) temsilinden birkaç ay sonra bir felsefe incelemesi yazdığı bir sırada ansızın öldü. «Wahnfried» villasının bahçesindeki mezarı, torunları Wieland ile Wolfgang’ın azimle sürdürdüğü festivalleri izleyenlerin ziyaret ettiği bir yer olmuştur.

Zamanının tiyatro estetiğine karşı çıkan Wagner, konularını halk masallarından aldı.

Wagner’de orkestra (çok yüklüdür: Tetraloji için 134 çalgı) yunan trajedilerindeki antik koronun görevine benzer bir rol oynar; yani dramın açıklayıcısıdır.

Çalgılama bakımından ise Wagner, yaylıları aralarında bölümlere ayırdı; gitgide güçlü bir kişilik ortaya koyan tınılar yarattı; aynı temanın değişik bölümlerini çeşitli çalgılara aktardı; pes basları melodi Biçiminde kullandı; korangle, bas klarinet, kontrafagot, trombon ve orkestralara o zaman henüz girmemiş olan alto obua, bas trompet veya tuba ailesi gibi kendi buluşu çalgıları sık sık çaldırdı.

Wagner’in Bayreuth’de kendisi için inşa edilen tiyatroda salondan görülmeyen orkestra, şarkının sahnede serbest bir biçimde gelişmesine destek oluyordu.

Sanatçı eserlerini bestelerken, ana tema olarak tanımlanan leitmotif’ler kullandı; bunları dramın gelişmesine göre düzenleyerek olayların düğüm noktalarına uyarladı.

Bu yeni biçim lirik dramın temsil edilmesi için özel bir tiyatro binası gerekliydi.

Besteci bu tasarısını Bayreuth’de gerçekleştirdi.

Ama bütün bu teknik ve maddi şartlar aslında sadece, Wagner’in şu felsefi fikirleri ve Wagner’e özgü şu semboller için bir dayanıktır: aşkla kurtuluş ve feragat, beşeri hürriyet meselesi, halk erdemlerinin yüceltilmesi.

Sanatçı, edebi ve felsefi yazılarında bütün bu fikirlerini açıkladı.

Wagner’in başlıca eserleri müzikli dramlarıdır: Düğünler (1832-1833), Periler (Die Feen) [1833-1834], Sevmek Yasağı (Das Lie-besverbot) [1835-1836], Rienzi (1838-1840), Uçan Hollandalı (Der Fliegende Hollander) [1841], Tannhüuser (1843-1844), Lohengrin (1846-1848), Der Ring des Nibelungen (Nibelungen Yüzüğü) [1853-1854], Tristan ve isolde (1857-1859), Die Meistersinger von Nürnberg (Nümberg’li Usta Şarkıcılar) [1862-1867], Parsifal (1877-1882).

Ayrıca, orkestra için bir do majör senfoni, Faust için bir uvertür, Siegfied idyll (1870); ses için, Havarilerin Son Yemeği, Goethe’nin Faust’u için yedi beste ve Mathilde Wasendok’un Beş Şiiri (1857-1858), fransız şiirleri üzerine altı melodi; piyano için çeşitli eserler (iki sonat, bir polonez ve bir fantezi, ayrıca uyarlamalar v.b.).