Roussillon – Fransa | Ansiklopedik Bilgi |

Roussillon – Fransa Fransa’da eski il (adını Cerbere yakınında, Ruscino’dan alır).. Eskiçağda Perpignan’burunlar dan önce ülkenin başkentiydi.

Roussillon’un sınırları bugünkü Pyrenees-Orientales idare bölgesinin sınırlarına uyar.

Yalnız Pyrenees-Orientales’de yer alan Sournia, Latourde-France ve Saint-Paul komünlerini kapsamaz.

Puymorens boğazıyla deniz arasında yer alan Rousillon ili, batıda ve güneybatıda Pireneler eksen bölgesindeki son büyük dorukların (Carlitte ve Canigou) uzantıları olan Alberes’i, büyük kütlelerin (Capcir, Cerdagne) eteğindeki çöküntü havzalarını ve Tet ile Tech ırmaklarının izlediği kenarları dik vadileri (Conflent, Vallespir) kapsıyordu.

Doğuda, Roussillon ovası veya asıl Roussillon, kuzeybatıda Corbiöres ile sınırhydı ve Ispanya’daki Ampurdan ile bakışımlı bir konumu vardı.

Ampurdan gibi, Pirene sıradağlarının son kıvrımlanmaları sırasında çöküntülerden oluşmuştur; çöküntüler, komşu dağlardan gelen döküntüler ve Akdeniz’in katkılarıyle dolmuştur.

Üç kısma ayrılır: çevrede, başlıca uzantısı Tet ile Tech arasında yer alan bir tepeler ve eski alüvyon taraçaları bölgesi; ortada Agly, Tet ye Tech’in alüvyon ovalarından oluşan bir bölge; ince bir kıyı şeridi gerisindeki gölleriyle dolu (Salanque) bataklık ova.

Bu kısımların her birinde, tramontana’nın etkisiyle sıcaklığı ve kuraklığı (Perpignan’da yılda 554 mm su) daha da artan akdeniz ikliminin gerekleri, toprakların değerlendirilme şartlarını tayin eder.

XIX. yy .dan sonra, eski taraçaların kurak ve çakıllı topraklarında (aspres) ve Albferes boyunca uzanan tepelerde bağcılık, eski geleneksel tahıl tarımını ortadan kaldırmıştır.

Bu üretim, özellikle topraklarını kendileri işleyen küçük mülk sahiplerince elde edilir ve çok çeşitlidir (meşhur şaraplar).

Bağcılık, Narbonne-Perpignan demiryolunun döşenmesine bağlı olarak gelişmiştir ve Thuir, Banyuls, Saint-Estöve merkezlerinin başlıca faaliyetidir.

Bununla birlikte, ova kenarında meyve ağaçları (Ceret’den sonra kayısı, şeftali, kiraz ağaçları) yetiştiriciliği gelişmektedir.

Alüvyonlu ova, çitler ve kanallarla örülü sulanan bir arazidir (regatiu).

Bu bölgede sulama eskidir; Ortaçağdan beri Thuir ve Perpignan çevresinde gerçek huertalar («horta»lar) kuruldu ve sulanan topraklar ırmaklar boyunca ve kanallar (Rivesaltes, Claira, Alböres kanalları) yardımıyla genellikle aspre sayılan topraklara kadar uzatıldı.

XIX. yy.dan sonra bu topraklarda devamlı tarım yapılmaya başlandı (buğdayın yerine fasulye, darı, patates ve keten).

Yavaş yavaş pazar yerleri ve ulaşımın düzenlenmesiyle başlıca merkezler (Perpignan ve pazar-garı; EIne, Prades, Cöret) çevresinde sebze ve meyve tarımı gelişti.

Burada sebze ve meyve tarımı (şeftali, kayısı, turfanda patates, yeşil salata, üzüm) çok yaygındır.

La Salanque’ın akaçlanan ve temizlenen kısımları da tarımda ileridir: büyük ölçüde üretim yapan ve Lanquedoc’takilere benzeyen bağlar, çayırlar veya sebze bostanları.

En tuzlu ve en alçak kısımlar (kısmen tuzu giderilmektedir), yosunlar, kamışlar ve sazlarla örtülüdür (av hayvanlarının barınağı); böyle bir kıyıda balıkçılık gelişmemiştir.

Yalnız deniz içinde kaybolan Albares kayalıklarında liman haline getirmeğe elverişli mahfuz yerler vardır.

Kuzey Afrika’ya giden yolcu gemilerinin hatbaşı olan Port-Vendıes dışında bölgenin limanları balıkçı limanlarıdır.

Bölge, hem tarım (sebze ve meyve tarımı),hem de turizm bakımından gelişmektedir.

Daha eskiden beri akdeniz iklimli bölgesi turist çekerdi (ılıca içmeler; Font-Romeu, Ame1ie-les-Bains tedavi merkezleri); üstelik bugün amatör dağcılar ve kayakçılarla (Font-Romeu, Vernet-les-Bains), Cöte d’Azur’ün kalabalık kumsallarından daha tenha yerler arayan turistler de buraya akın eder.

(L) ROUSSIN (Albin Reine, baron), fransız a-mirali (Dijon 1781-Paris 1854).

Mareşal Hoche emrinde İrlanda seferinde görev aldı, sonra ingilizlere tutsak oldu.

1816-1820 Arasında, Afrika ve Brezilya kıyılarında hidrog-rafik araştırmalar yaptı, Antiller’deki filoya kumanda etti.

Ayan meclisi üyesi oldu ve 1832’de İstanbul’da büyükelçilik yaptı, 1840’ta amiralliğe yükseltildi.

1840’ta Thiers ve 1843’te Guizot kabinelerinde bahriye bakanı oldu.