Rus-Japon Savaşı,Nedenleri ve Sonuçları

Rus-japon savaşı sonuçları,Rus-japon savaşı kim kazandı,Rus-japon savaşı nedenleri ve sonuçları,1905 rus-japon savaşı sonuçları,Rus Japon Savaşı Nedenleri ve Sonuçları,Doğu Asya’da rus ve japon çıkarlarının çatışması, iki devleti şubat 1904’ten eylül 1905’e kadar Mançurya’da çatıştırdı ve Portsmouth (A.B.D.) antlaşmasıyla onaylanan japon zaferiyle sona erdi.

Doğu Asya’daki rus mevzilerinin sağlamlaştırılması ve Alekseyev’in Uzakdoğu genel valiliğine tayin edilmesi (1903), Asya kıtası üstünde japon emelleriyle çatışıyordu.

Japonya, Çin’i yenerek (1895) elde ettiği üstünlüklerin, avrupa devletlerinin müdahalesiyle (Cao Cou’da Almanların, Guangcouvan’da Fransızların ve Liaodung’da Rusların yerleşmesi) elden gittiğini görünce, Ingiltere ile imzaladığı antlaşmaya (1902) güvenerek Rusya’ya savaş açmaya karar verdi.

1903’te Mançurya’nın boşaltılması üzerine rus-japon görüşmelerinin başarısızlıkla sonuçlanmasından sonra, Mançurya’daki ras garnizonlarının takviye edilmesi Japonya’nın Moskova’ya bir ültimatom vermesine yol açtı.

8 Şubat 1904 akşamı japon donanması savaş ilanından önce Port-Arthur limanında demirli üç rus gemisini batırarak deniz üstünlüğünü ele geçirdi.

Savaş 10 şubatta ilan edildi ve japon kuvvetleri hemen Kore’ye çıkarma yaptı, Şemulpo muharebesinden sonra I. Ordu (Kuroki) Seul’ü işgal etti ve Yalu ırmağını geçti (1 mayıs).

Bu sırada 2. (Oku) ve 3. (Nodzu) Ordular Port Arthur’un kuzeydoğusuna çıkarma yaptılar, Liaodung’u işgal ettiler ve birbirlerine yaklaşarak Liaoyang üstüne yürüdüler.

Japonlar, Port Arthur garnizonunu kuşatmayı ve Talien (Dalnıy) limanını ele geçirmeyi başarınca, mareşal Oyama emrindeki kuvvetler (12 tümen, 300 000 kişi) rus kuvvetlerini (145 000’i Port Arthur’da, 60 000’i Vladivostok’ta olmak üzere 250 000 kişi) Transsibirya yoluyla muhtemel bir takviye gelmeden önce yok etmekle görevlendirildi.

Ruslarda iki fikir çarpışmaktaydı: her şeyden önce Port Arthur’u kurtarmak isteyen amiral Alekseyev’in düşüncesi; o sırada görevle Mançurya’da bulunan harbiye nazırı Kuropatkin’in takviye kuvvetlerinin ulaşmasına kadar zaman kazanmak için geri çekilme planı.

O arada, Kuropatkin, Liao-Yang’a yerleşmiş ve Port Arthur’a doğru bir müfreze göndermişti (Vafangu muharebesi, 14-15 haziran).

Bu sırada da Keller, Kuroki emrindeki japon kuvvetlerinin hareketini durduracaktı.

Yağmur mevsimi harekata son verdi ve iki tarafa da takviye alma imkanı sağladı.

Rus Port Arthur filosunun iki çıkış hareketi denemesi, 14 nisanda (amiral Makarov’un ölümü) ve 10 ağustosta amiral Togo tarafından püskürtüldü; Vladivostok’taki rus filosu 14 ağustosta yok edildi.

26 Ağustosta Japonlar Liaoyang’a tekrar hücum ettiler; Ruslar 3 eylülde şehri bırakarak yeniden düzenlenmek için Huanho’nun gerisine çekildiler.

Bu çarpışma kesin bir sonuca bağlanmamakla birlikte, Asya’da büyük tepki yarattı.

Buna rağmen Alekseyev, ekimde japon ilerlemesini durdurmak ve Kuroki’yi Kore’de tecrit etmek amacıyla Şaho üstüne yedi kolordu gönderdi.

8-18 ekim arası devam eden ve başarısızlıkla sonuçlanan bu harekat, Alekseyev’in yerine Kuropatkin’in getirilmesine yol açtı.

1904-1905 Kışının başlıca olayları, iki taraf ordularının Mudken dolaylarında takviye alması, Port Arthur’un teslim olması (2 ocak 1905) ve general Nogi kumandasındaki kuşatma ordusunun serbest kalmasıdır.

20 Şubattan 8 marta kadar süren Mukden Meydan muharebesinde, iki tarafın 600 000 kişiyi bulan kuvvetleri çarpıştı, fakat rus ordusunun 100 km kuzeye çekilmesinden başka sonuç alınamadı.

Altı ay sonra mütareke imzalandığında bu cephede 17 rus kolordusu (500 000 kişi) ve 20 japon tümeni (350 000 kişi) karşı karşıya hareketsiz beklemekteydi.

1904-1905 Kışında Rus Baltık filosu, amiral Rojdestvenskiy’nin emrinde Uzakdoğu’ya gönderildi.

Sekiz ay seyreden bu filo Hull olayından sonra (21 ekim) Nossibe’ye ve Cam-Ranh’a gitti; buralarda uzun süre kalması ittifakına sadık kalan Fransa’yı nazik duruma soktu.

Bu filo sonunda 27 mayıs 1905’te Tsuşima’da Japonlar tarafından yok edildi.

Fransa, İngiltere ve A.B.D.’nin arabuluculuğu önce bir mütarekenin, sonra da Portsmouth antlaşmasının imzalanmasıyla (5 eylül 1905) sonuçlandı.

Rusların 240 000, Japonların 190 000 kişi kaybettiği bu savaş, taktiğin gelişmesinde önemli bir tarihtir.

Ağır makineli tüfeğin (her iki tarafta 300 kadar) ve seri ateşli topun ortaya çıkması ateş gücüne o tarihten sonra büyük önem kazandırdı; buna karşılık piyade ve süvarinin süngü veya kılıçla hücumu önemini kaybetti.

Ateş gücünü arttırmak için iyi tahkim edilmiş devamlı cepheler kuruldu ve bunların ilk örnekleri Birinci Dünya savaşında görüldü.