Sakat ve Eski Hükümlü Çalıştırma Zorunluluğu

Sakat ve Eski Hükümlü Çalıştırma Zorunluluğu Sakat ve eski hükümlü çalıştırma, gerek sakat, gerek işledikleri suçun kefaretini çarptırıldıkları cezayı çekerek ödemiş olan eski hükümlülerin haysiyetli bir şekilde yaşamalarını sürdürebilmeleri için belli nitelikleri taşıyan işyerlerinde çalıştırılmalarının devletçe işverenlere yüklenmesi.

Sakat ve eski hükümlüleri çalıştırma mecburiyeti 1575 sayılı iş kanunuyla düzenlenmiştir.

Daha önce 931 sayılı İş kanununda da bu konuda bir hüküm vardı.

Anayasa mahkemesi tarafından «şekil noksanlığı» sebebiyle iptal edilen 931 sayılı kanun ile onun yerini alan 1475 sayılı İş kanununun sakat ve eski hükümlülerin çalıştırılması konusundaki sistemlerinde esas itibariyle ayrılık yoktur.

Tek önemli ayrılık sistemin işleyebilmesini sağlamak üzere 931 Sayılı kanunda tüzük çıkarılması öngörülmüşken, 1475 Sayılı kanun yönetmeliği yeterli görmüştür.

Sakat ve eski hükümlü çalıştıracak işyerinde en az elli işçi çalışır.

Bu şartla ve her tam elli işçiye karşılık bir sakat ve bir eski hükümlü; işçi sayısının yüzden fazlası için her yüz işçiye karşılık iki sakat ve iki eski hükümlü çalıştırmak mecburiyeti vardır.

Çalıştırılacak işçilerin hangi işkollarında ve hangi işlerde çalışabilecekleri çıkarılacak bir yönetmelikle tespit edilir.

Ayrıca bu yönetmelik iş kanununa bağlı olmayan genel ve katma bütçeli dairelerle mahalli idareler işçilerinin de nerelerde ve hangi şartlarla çalışacaklarını tespit eder.

Bununla beraber özellikle sakatların iş kazası sonucu sakat kalmış olduktan düşünülür, sakat ve eski hükümlüleri çalıştırma mecburiyetinin çalışma güçlükleri çeken fertlere onurlu yaşamak imkanı olanağı vererek memnun olmayanların sayısını azaltacağı kabul edilirse, çok küçük bir oranda sözleşme kurma hürriyetinin sınırlandırılması hoş karşılanabilir.

Sakat ve eski hükümlü çalıştırma zorunluğuna uymayan işveren ve işveren vekilleri için para cezası öngörülmüştür.