Savatlama Tekniği Nedir | Kültür,Sanat,Tarih |
Savatlama sanatı nedir,Savatlama ne demektir,Savatlama Tekniği Nedir ,(ar. sevâd, siyahlık’tan). Kuyumc. Gümüşün üzerine özel bir şekilde kurşunla yapılan siyah işleme.
Gümüş eşya üzerine karakalemle yapılan desen ve motifler.
Savat, bir gümüş yaprağın kazı çukurlarını, 38 kısım saf gümüş, 72 kırmızı bakır, 50 kurşun, 384 kısım da kükürtten meydana gelen ve borakstan yapılmış bir eriticiyle birbirine bağlanan siyah bir emay ile doldurarak yapılır.
Karışım eritilir ve püskürtülür.
Bu toz, zamklı bir su içinde sulandırılır ve süslenecek parçanın kertiklerine doldurulur, emay fırınına sokulur.
Ergimeden sonra ufak taşmalar eğelenir.
Gümüş, savatlama işlemi uygulanan tek madendir.
Savatın eskiden uygulanan düz savat, oyma savat, tırtıllı savat denilen üç ayrı türü vardı.
Savatlama Tekniği
(savatlamak’tan savatlama). Savatlamak eylemi.
Fotoğrafla savatlama, helyogravür yardımıyla savatlama metodu. Savatlamak eylemi.
Fotoğrafla savatlama, helyogravür yardımıyle savatlama metodu.
Değerli madeni bir levha üstüne kazılarak yapılan bir desene savat kakmak işlemi olan savatlama’nın eski Yunanlılar zamanında bilindiği sanılır. Ayrıca Bizanslılar da savatlama yaptılar.
Fransa’da ise, Marsilya daha VII. yy.da önemli bir savatlama merkeziydi.
Bu metot, rahip Theophile’in Traite des Divers Arts’ında (Çeşitli Zanaatlar üstüne inceleme) ayrıntılı bir şekilde anlatıldı.
Louvre’da, XIII. yy.dan kalma savatlanmış bir toka vardır.
XV. yy.da savatlama tamamıyla İtalyanlara has bir sanat haline geldi.
Maso Finiguerra, bir Pace (Uffizi müzesi) yaptı; bu eser, yontma gravür tekniğinin ortaya çıkmasında başlıca rolü oynadı.
Büyük bir çoğunluğu mücevhercilik alanındaki eserler olan savatlama işleri arasında,XV. yy.da, Pollaiolo, Francia, Caradosso ve Turini; XVI. yy.da Modena’lı Nicoletto, Benvenuto Cellini, Etienne de Laune; XVU. yy.da da Toutin, Jacquard, Christollien ve Gedeon Legare’nin eserleri sayılabilir.
1830’a doğru, gümüşün oksitlenmesiyle yapılan taklit savat bu sanatın gerilemesine yol açmıştır.
Türklerde Savatlama
çok eski dönemlerden beri vardır, özellikle kılıç, kama ve at takımlarının üzerleri, gümüş, altın gibi değerli madenlerle savatlanırdı.
Bu tür savatlamalarda daha çok hayvan motiflerinin kullanıldığı görülür.
Bunlar inanılan totemin koruyucu gücüne sığınma amacıyla yapılırdı.
Av ve savaş araçlarında olduğu gibi ev eşyası üzerine de savat yapılırdı. Türkler arasında bunun yaygın bir gelenek
olduğu mezar kazılarında çıkan buluntulardan anlaşılıyor.
Selçuklularda, Osmanlılarda, İran Türklerinde savatlama daha yaygındı. Ev eşyası, kapılar, sandıklar, rahleler, kitap dolapları, mücevher kutuları, satranç tahtaları savatlanırdı.
Osmanlılarda XIX. yy.a kadar daha çok kesici silâhların kılıfları, sapları üzerinde yapılan savatlama işlemi, ateşli silâhların bulunuşundan sonra tüfekler ve tabanca kundaklarına da uygulandı.
Tütün tabakaları, ağızlıklar, enfiye kutuları, hamayiller, nargileler üzerinde savatlama yapılırdı.
Tanzimattan sonra saltanat arabalarının, eyer takımlarının çok ustaca savatlandığı görülüyordu.