Şazeli Tarikatı,Şazeliyye Tarikatının Esasları | Tarikatlar |

Şazeli Tarikatı,Şazeliye olarak da bilinir, Ebu’l-Hasan Şazili’nin (ö. 1258) müritlerince kurulan tarikat.

Sünni inançlarını benimseyen ve şeriat kurallarına dayanan şazeliye tarikatı, XII. yy. sonlarında kuruldu.

İslam dininin bütün ibadet kurumlarını olduğu gibi uygular.

Sesli zikre önem verir.

Bütün zikirler toplu olarak şeyhin yönetimi altında yapılır.

Şazeliye inanana göre, ibadetin özü zikirdir.

İnsan zikirle, imanı güçlendirir.

Zikre dalan insan, derin bir coşkunluğa kapılarak Tanrı’ya yaklaşır.

Şazeliye tarikatı kısa bir süre içinde gelişerek, on yedi kadar kola ayrıldı.

Şazeliye tarikatının, İstanbul’un değişik semtlerinde tekkeleri vardı.

(Ebu’l Haşan Ali bin Abdullah) arap mutasavvıfı (Gemara, Septe veya Şazila 1197 – Humeysire 1258).

Şazeliye tarikatının kurucusu.

Genç yaşında kendini tasavvufa verdi.

Devrin ünlü sofilerinden Muhammed bin Ali bin Hirzihim ve Abdüsselâm bin Maşiş’in toplantılarına katıldı, düşüncelerinden yararlandı.

Bir süre sonra, tarikatını yaymak için Tunus bölgesine gitti.

Halk üstünde büyük etkisi olduğu için devlet yöneticilerinden korkarak oradan kaçtı.

İskenderiye’ye sığındı.

Halk arasında çok sevilen Şazili’nin türbesi önemli ziyaret yerlerinden biridir.

Daha çok tevhid inancına önem veren Şazili, müritlerine devamlı ibadeti öğütler.

Şazili’nin çeşitli dualarını biraraya toplayan mecmuaları vardır.