Sidonie Gabrielle Colette Kimdir,Hayatı | Biyografi |
Sidonie Gabrielle Colette Kimdir,Fransız kadın edebiyatçısı (Saint-Sauveur-en-Puisaye, Yonne 1873-Paris 1954).
Sidonie Gabrielle Colette Hayatı
Çocukluk yıllarını şehir dışında geçirdi ve bütün hayatı boyunca bu kır sevgisini sürdürdü.
1893’te yazar Willy (Henri Gauthier-Villars) ile evlendi; ilk kitaplarını kocasının adiyle yayımladı.
Bu kitaplar, çok kısa bir süre içinde ün sağlayan Claudine dizisini meydana getirdi (1900-1903).
1906’da kocasından boşandı ve oyunculuğa başladı: bir yandan edebiyatla olan ilişkisini de sürdürdü.
Hissi İnziva’dan (La Retraite Sentımentale) [ayrıca «Uzaktan» adıyla da türkçeye çevrildi] başka, 1907’den sonra Les Vrilies de la Vigne’i (Asma Sürgüleri) [1908], Masum Yosmayı (l’ingenue Libertine) [1909] ve Âvâre Kadın’ı (La Vagabonde) [1910] yazdı.
Bu son kitapla Colette kendi hayatını dile getirir.
Bunun yanısıra I’Enver s du Music-Hall’a de (Müzikhollerin içyüzü) [1913] otobiyografik bir deneme saymak gerekir.
İkinci defa olarak Henri de Jouvenel ile evlenen Colette, Birinci Dünya savaşı sırasında gazeteci oldu, ama edebiyat çalışmalarına ara vermedi: l’Entrave’âzn (Köstek) [1913] sonra Mitsou ou Comment l’Esprit Vient aux Filles? (Mitsou veya Genç Kızların Aklı Nasıl Başlarına Gelir?) [1919] ve Cicim (Cherl) [1920] ile La Maison de Claudine (Claudine’in Evi) [1922], Le Ble en Herbe (Yeşeren Buğdaylar) [1923], La Fin de Châri (Cicimin Sonu) [1926], La Naissance du . Jour (Günün Doğuşu) [1928], La Seconde (ikinci Kadın) [1929], Sido (1930) adlı romanlarını yazdı.
Bu eserlerinde bir romancı olarak güç ve yeteneğini başarıyla ortaya koydu.
Şair Francis Jammes. Colette’i şöyle anlatır: «Canlı bir kadın, kısacası… doğal olmak cesaretini gösteren bir kadın».
Colette, sevgi, ten hazları, kıskançlık ve feragat temalarını ustalıkla dile getirmeyi bildi; ince ve şehvetli bir kadın ruhunun derinliklerini anlatmaktaki başarısını, tabiatın güzelliklerini ve hayvanların basit ruhunu anlatmada da gösterdi: Dişi Kedi (La Chatte) [1933] adlı romanında evdeki dişi kedisini daha çok sevdiği İçin genç karısını terk eden bir adamı anlatır.
Colette; 1934’te Duo’yu yazdı.
Bu romanda şehevî kıskançlıklara kapılarak intihar eden birinin hayatını dile getirir.
Colette. 1935’te üçüncü defa olarak Maurice Goudeket ile evlendi ve Belçika’da Fransız Dil ve Edebiyat Krallık akademisi üyeliğine seçildi.
Colette’in bir yazar olarak yeni yeni yetenekleri ortaya çıkmaya başladı: Mes Apprentissages’da (Çıraklık Yıllarım) [1936] 1900 yıllarının hatıralarını eşsiz bir dille anlattı.
Tiyatro tenkitçisi olarak yazdığı makaleleri La Jumelle Noire (Kara Dürbün) adlı kitabında topladı.
Hikâyelerini, Bellavista (1937) adı altında yayımladı ve bu arada Dıto’nun devamını yazdı; Le Tomounier (1939). Bundan sonra Chambre d’Hotel (Otel Odası) ve Journal a Retours’u (Tersine Günlük) [1940], Julie de Carneilhan’i (1941) ve Le Kepi’yi (Asker Şapkası) [1943] yayımladı.
Yıllar geçtikçe Colette’in eserleri bir derinlik ve incelik kazandı; yazar, okuyucuyu sırdaş edinerek kendi iç dünyasına götürüyordu.
Trois-Six-Neuf (Üç, Altı, Dokuz) [1944], l’Etoile Vespar (Akşam Yıldızı) [1947} ve Le Fanal Bleıt (Mavi Fener) [1949] Colette in son eserlerindendir. 1945 Yılında Goncourt akademisi üyeliğine seçildi.
Mektuplarının bir kısmı ölümünden sonra Letlres de la Vagabonde (Âvare Kadının Mektupları) [1961] ve Lettres au Petit Corsaire (Küçük Korsana Mektuplar) [1963] adıyla yayımlandı.
Açık-seçik olduğu ölçüde ahenkli üslûbu, yumuşak, içli, duygulu sanatı ve psikolojik derinliğiyle Colette’in eserleri, okuyucuyu hemen saran ve büyüleyen kitaplardır.
Romanlarının çoğu tiyatro ve sinemaya uygulandı: La Vagabonde, Chtiri, La Seconde, Gigi, L’lngenue Libertine, La Ble en Herbe gibi.