Sirkenin Tarihçesi | Tarih Bilgileri |

Sirkenin Tarihçesi  Şarabın, düşük alkollü diğer içkilerin veya şekerli ya da nişastalı çeşitli çözeltilerin mayalanmasıyla (sirkeleşme) meydana gelen, asetik asit ve bazen tanen bakımından zengin sulu çözelti.

Tarihte sirke’nin kullanılması şarap kadar eskidir.

Yemeğe çeşni vermekte kullanıldığı gibi su ile seyreltilerek içki olarak da kullanılırdı.

Romalı askerlerin uzun süre tek içkisi oldu.

Ortaçağ sanayiinde sirke üretimi önemli bir yer kaplıyordu ve sirke üreticileri güçlü bir esnaf loncası meydana getirerek üretim sırlarını saklamakta büyük bir dikkat sarfediyorlardı.

Lavoisier, alkolün yükseltgenmesinin sirkeleşme sonucu meydana geldiğini ispatladı; Chaptal meseleyi özel olarak inceledi ve Orleans metodunu tam olarak tanımladı (1807). 1822’de Persoon, sirkeleşmesinin Mycoderma aceti adını verdiği mikroorganizmalar tarafından yapıldığını ilk defa ileri sürdü.

Liebig tarafından kabul edilmeyen bu teori Pasteur’ün asetik mayalanma üstüne dikkate değer araştırmalarıyla kesinleşti (1862).

Sirkeleşme sirke bakterisi (Mycoderma aceti) denen bir mikroorganizmanın meydana getirdiği bir mayalanmadır.

Sirke bakterisi alkollü çözeltilerde gelişir ve alkolü yükseltgeyerek asetik asit ve su haline dönüştürür.