Sırp-Hırvat Dili | Dil Bilimi |

Sırp-Hırvat Dili Başlıca üç ağız öbeği kapsar: Hırvatistan’da konuşulan Kajkavca, Dalmaçya adaları ve istria’da konuşulan iki ağız (bu ağızlar bugün ancak bölgesel bir önem taşır); geçen yüzyılda Sırpların ve Hırvatların edebiyat dili haline gelen Ştokavca.

Ştokavca da kendi içinde üç ağız tipine ayrılır: ağız durumuna gelen ve ancak çeşitli bölgelerde yer yer konuşulan ikavca, toprakların doğu kesimindeki Ekavca ve batıda Jekavca (bu sonuncu iki ağız Sırbistan’da Vuk Karadziç, Hırvatistan’da Ljudevit Gaj etkisiyle edebiyat dili seviyesine yükseldi).

Bugün milli kuşkuları gidermek için muhafaza edilen Zagreb ile Belgrad arasındaki dil farkları bütünüyle göz önünde tutulursa yok denecek kadar azdır ve zıt kutuplardaki örnekleri de gözde büyütmemek gerekir; mesela: «tiyatro» (Hırvatistan’da kazalişte, Sırbistan’da pozorişte, Lyublyana’da gledalisçe, Skopje’de teatar) veya «kibrit» (bölgelere göre maşina, şibica, polidrvce, Zigica [ve zizca], sumporaça, çibrit ve sunisi palionica) kelimeleri.

Sırp – hırvat dili ortodokslar tarafından kiril alfabesiyle, katolikler tarafından ise latin alfabesiyle yazılır.

Bu dil, on iki milyondan çok kişinin birinci ve ana dili başka olan beş milyon Yugoslavın ikinci dilidir.