Volga Nehri,Debisi,Özellikleri | Coğrafya Bilgileri |

Volga nehri hakkında bilgi,Rusya’da nehir, Avrupa’nın en uzun nehri; 3 700 km.

Volga Nehri Debisi

Yukarı kesiminde ortalama debisi 8 000 m3/sn. Volga, Finlandiya körfezinden 300 km, Moskova’nın kuzeybatısından kuş uçuşuyla 400 km uzaklıkta, Valday yaylasındaki buzultaş tepelerinden doğar; 32. ve 49. doğu boylamları arasında genellikle batıdan doğuya doğru akar.

Çığırının bu kısmında Orta Rusya’nın ve 60. paralelin güneyindeki bölgenin sularını toplar.

Volga Nehrinin Özellikleri

En büyük kolu Oka, Volga’ya Gorki’de sağ kıyıdan kavuşur ve 1 200 m3/sn’den çok su getirir.

Kazan’da güneye dönen Volga. 56. paralelden 49. paralelin güneyinde Volgograd’a kadar kuzey-kuzey batıdan güney – güney doğuya doğru akar.

Bu yol boyunca nehrin sağ kıyısında ön Volga tepeleri uzanır; kuzeyden güneye doğru uzanan bu tepeleri, 53. paralelin kuzeyinde doğudan batıya yönelen kalkerli Jiguliter’in doruğu çaprazlama keser.

Volga bu doruğu Kuybisev kıvrımım çizerek dolaşır.

Kazan’ın aşağısında aehir, Urallar’ın sularını getiren Kama’yı (ortalama debisi 3 900 m3/sn) alır.

Volga buradan sonra başka önemli kol almaz. Kuybişev’in aşağısında nehrin doğusundaki ova ve yaylalar kuraktır ve sağ kıyıdaki suların büyük kısmı Don’a doğru akar.

Volgograd’da iki kola ayrılan nehir, büyük kısmi Hazar çöküntü havzasında (deniz seviyesinin altında) olan 500 km’lik bir yolu aştıktan sonra Hazar denizine ulaşır.

Tuna’nınkinden iki kat geniş olan Volga deltası Astrahan’da başlar.

Volga ve kolları, rus tarihi boyunca, geniş ormanlarla birbirinden ayrılmış çeşitli insan toplulukları arasında işlikiyi sağlamıştır. Bu yüzden Volga Rusya’nın en önemli nehri sayılır.

Modern çağda nehirden rasyonel bir şekilde yararlanma çabaları, iklime ve nehir rejimine bağlı önemli güçlüklerle karşılaştı.

Nehir kış süresince kalın bir buz tabakasıyla örtülüdür ve ulaşım birkaç ay felce uğrar.

Aynca hidroloji rejimi, kara iklimi altında bir ova nehrinin rejimidir.

Sonbaharda ve kışın biriken buz ve karlar, karların eridiği ve toprağın yüzeyindeki buzların çözüldüğü mevsimde bir aydan kısa süre içinde (nehrin bulunduğu enleme göre, nisan veya mayısta) nehre karışır.

Nehrin bütün taşıdığı suyun yansına eşit bir su kütlesi, altı hafta için de Hazar denizine dökülür.

Bu çok büyük su stoku İktisadi bir yarar sağlamadan kayboluyordu.

Ayrıca, Volga’nın kapalı bir denize dökülmesi, ön Asya’ya ve Orta Asya yoluyla Çin’e ulaşımda sağlanan kolaylığa rağmen, nehirden yararlanmayı sınırlıyordu.

Volga’nın düzenlenmesinde iki hedef güdüldü: nehrin, genel deniz ulaşımına açık olan denizlere ulaşan hidrografya havzalarıyla ilişkisinin sağlanması; ilkbahar su stoklarının toplanması ve bu sudan, ulaşımın, enerji üretiminin ve sulamanın ihtiyacı oranında yararlanılması.

Bu düzenleme planı birkaç safhada gerçekleştirildi, ilk çalışmalar XVIII. yy.da ve XIX. yy. başında yapıldı (Marjinskaya Sudohodnaya Sistema, Leningrad – Riybinsk kanalı).

Bu çalışmalarla, Volga’nın, Onega gölüne ve Finlandiya körfezine dökülen ırmaklarla ve Polyesiye aracılığıyla Vistül’e bağlanan Dnieper ile ilişkisi sağlandı.

Bu kanallar İkinci Dünya savaşından önce Riybinsk barajının ve Volga – Moskova kanalının başlangıcındaki İvankovo barajının yapılmasıyla tamamlanan Yukarı Volga planının uygulanması sırasında modernleştirildi.

Böylece Moskova şehri Balttk’a ve Beyaz denize nehir yoluyla bağlandı (birkaç yıl önce tamamlanan Baltık – Beyaz deniz kanalı aracılığıyle).

Son çalışmalar sırasında, Onega gölüne kadar Şeksna ve Viytegra’nın derin yataklarından yararlanan 361 km uzunluğunda bir kanal açılmasıyla, Volga’yı Baltık denizine bağlayan yeni bir yol kazanıldı.

Volga havzasının açık denizlere bağlanması planının ikinci önemli unsuru, 1952’de hizmete giren Volga – Don kanalıdır; bu kanal Volga nehir trafiğinin bir kısmını Azak denizi aracılığıyla Rostovna-Donu limanına ve Karadeniz’e bağladı.

Sonra beş denizin (Hazar denizi, Azak denizi, Karadeniz, Baltık ve Beyaz deniz) birleştirilmesi tasarlandı.

Başka çalışmalarla Volga’nın yatağı, geniş suni su hazneleri haline getirildi: Şçerbakov’un girişinde, Gorki, Çeboksariy, Kuybişev, Balakovo ve Volgograd’da, seviye farkı yaklaşık olarak 25 m olan su düzlemlerini birbirinden ayıran bir baraj dizisi meydana getirildi.

Ayrıca her baraj üzerinde bir elektrik santralı kuruldu; Gorki santralının gücü 500 000, Çeboksarıy santralının 1 milyon, Kuybişev santralının 2 milyon, Volgograd santralının ise 2 200 000 kW/saat’tir.

Santrallann hepsi toplam olarak 35 milyar kW/saat üretir (üst yataktaki santrallerle birlikte 50 milyar).

Kuybişev’den sonra barajlar sulama kanallarına bağlanır ve elde edilen enerjinin bir kısmıyla beslenen tulumba merkezleri geniş alanların sulanmasını sağlar.

Bu çalışmalar sayesinde ovanın büyük bir kısmı sulanarak Volga kıyısındaki bölgelerin görünüşü büyük ölçüde değiştirilmiştir.

Volga yalnız ulaşım imkânları ve sağladığı hidroelektrik enerjisiyle su bakımından bir gelir kaynağı değildir.

Biyolojik bakımdan da çok zengin bir ortamdır ve kıyılarında yüzyıllardır kalabalık balıkçı toplulukları barınır.

Delta ve Astrahan, balıkçılığa en elverişli kesimlerdir.

Volga kıyısı boyunca çok büyük şehirler kurulmuştur: Kalinin (esk. Tver), Rybinsk, Yaroslavl, Gorki, Kazan, Ulyanovsk, Kuybişev, Saratov, Volgograd, Astrahan.